Alles lijkt gewoon. Een normale kerkdienst, die vanaf het moment dat de paters Salesianen eigenaar werden van landgoed ’t Wezeveld ‘s zondags wordt gehouden. Bij de kapel hoort een zaaltje, waarin de voorgangers, koorleden en kerkgangers samenkomen en na elke viering is er koffie en thee. En dan – aan het einde van een prachtige dienst, gehouden door pastoor Oude Vrielink – verschijnt onverwachts burgemeester Jos Penninx. Als burgemeester van Voorst benadrukt hij hoe belangrijk het is dat mensen regelmatig bij elkaar komen en betrokken zijn bij de samenleving als vrijwilliger, mantelzorger, ondernemer of bestuurder. Hij memoreert het jaarthema van de gemeente ‘Verbinden, Versterken en Vertrouwen’ en spreekt de hoop uit dat iedereen zich daardoor laat inspireren. Hij gaat dieper in op het vrijwilligerswerk en de onmisbaarheid daarvan. Nog niets aan de hand dus. Maar dan richt hij speciaal het woord aan Marietje Broekhof.

Zij is al decennialang een belangrijke spil in het reilen en zeilen van de kapel. Aan haar zijde echtgenoot Herman. De burgemeester omschrijft haar als volgt: “U bent bescheiden, treedt zelden op de voorgrond en het woordje ‘nee’ komt vrijwel niet voor in uw vocabulaire.” En zijn uitspraak: “U bent helemaal niet nieuwsgierig”, zorgt spontaan voor hilariteit. Ruim dertig jaar heeft ze de kapel en het erbij behorende zaaltje punctueel schoongemaakt, zodat deze er bij elke viering weer spic en span uitzag. Nadat ook het Don Bosco-beeld met de twee jongens was schoongemaakt riep Marietje steevast: “Zo jongens, noe kuj dur weer èff’n tegen.” Ruim 23 jaar heeft Marietje, aanvankelijk in het hoofdgebouw en later in het zaaltje, elke zondag gezorgd voor koffie en thee voor de voorgangers, kapelbezoekers en koorleden. Daarbij verzorgde ze ook de inkoop van alle materialen. Elke week verzorgt ze de bloemen voor de viering en zorgt dat de kleding voor de voorgangers en misdienaars, gewassen en gestreken, klaar ligt. Alle tafelkleden heeft ze zélf gemaakt. Zij regelt samen met echtgenoot Herman de verhuur van het zaaltje voor verjaardagen en feesten. Door ruim 29 jaar te zingen in het Kapelkoor heeft zij een extra bijdrage aan de vieringen gegeven. Elke dag is ze met de kapel bezig en heeft door haar belangeloze inzet mogelijk gemaakt dat deze tot dusver heeft overleefd. “Het bestuur van de Kapelraad is zich aan het beraden hoe verder te gaan zonder u en dat wordt een hele opgaaf…”, voegt Jos Penninx eraan toe.

Tot slot is ze ruim 28 jaar actief als collectant voor het Reumafonds en ruim 2 jaar als collectant voor het Koningin Wilhelmina Fonds Kankerbestrijding. Voor haar benoeming tot Lid van de Orde van Oranje-Nassau spelde de burgemeester haar de bijbehorende versierselen op. Maar Herman werd niet vergeten en nam – na eerst zijn vrouw gekust te hebben - een prachtig boeket in ontvangst. Er was een lange rij felicitanten.