Bij ’t Vierhuis verspreiden vrijwilligers, begeleiders en bewoners van Zozijn zich in alle hemelsrichtingen en overal zijn aan hekken en palen houten ganzen geplaatst die de route aangeven. Bewoner Herman begint bij de klokkenluider en wordt door een monnik in habijt ontvangen. Hij mag vervolgens zélf de klok luiden. De schoenen blijven niet droog als je dan door het natte gras gaat lopen naar een groot schildersdoek. Om de beurt grijpen de cliënten naar de penselen met felle kleuren om er een gezamenlijk schilderij van te maken, dat in ’t Vierhuis voor iedereen toegankelijk zal worden tentoongesteld. .
Dertien ganzen en drie bordercollies stelen de show
Helemaal uit ’s Hertogenbosch zijn Johan en Sjan Engelbert aangereisd met 13 van hun 23 ganzen en drie waakzame, maar bijzonder lieve bordercollies. Meer dan 20 jaar is Johan schaapsherder en loopt hij altijd een vaste route langs de Maasdijk. Zijn honden heeft hij zelf opgeleid. “Ze beginnen met het hoeden van schapen en de overgang naar ganzen is voor hen niet moeilijk”, legt hij uit. In zijn hand een stevige, eikenhouten herdersstaf met een schepje aan de onderkant. Op de vraag waar de schep toe dient, licht hij toe: “De schapen kennen een vaste route van de heide naar hun schaapskooi, waar ze normaliter nooit van afwijken. Maar als ze bij voorbeeld ingeënt moeten worden op een andere plaats, dan gooit de schaapsherder een pluk gras of aarde naar de schapen toe zodat zij schrikken en een andere, in dit gaval de juiste richting kiezen. De nieuwsgierige cliënten zijn niet allemaal even ‘moedig’ om het terrein van de loslopende ganzen en honden te betreden. Maar éénmaal het besluit genomen beleven ze veel plezier door in de rij te gaan staan zodat de ganzen tussen hen door kunnen lopen. Helemaal te gek vinden ze dat ze de ganzen zélf, zonder hulp van de collies, het bruggetje over kunnen sturen.
Spannend uitgezette route
Op de route komt men van alles tegen en dat maakt de dag zo spannend en afwisselend. Men kan sjoelen, koekhappen, bussen gooien en er is een draaiorgel die de bewoners zélf mogen bedienen en ze moeten leren dat dit niet te langzaam, maar ook niet te snel moet. Een spel vergelijkbaar met Boter, Kaas en Eieren kan op het hele terrein gespeeld worden. Overal zijn leerlingen van AOC Oost te vinden, die graag als vrijwilliger een bijdrage willen leven en dat wordt erg op prijs gesteld. Want op deze dag is mankracht zeker welkom. Zo moet elke cliënt in een rolstoel over het hele terrein gereden worden. Oud-medewerker Gerard de Crosse zegt bewogen:”Zozijn, de vroegere Lathmer, zit voorgoed in mijn hart! Ook mijn vrouw heeft hier jarenlang tot haar pensioen gewerkt.” Hij vervolgt: “Ter aanleiding van het 15jarig bestaan van Zozijn hebben wij een vergelijkbaar Levend Ganzenbord georganiseerd en dat was een denderend succes, dus voor herhaling vatbaar.” Tegen lunchtijd is iedereen welkom in ’t Vierhuis, waar men kan smullen van een broodje worst en poffertjes en onder de gezellige klanken van een accordeon is dat geen straf. In ’t Vierhuis wordt het feest ook afgesloten met muziek. En dan kan er teruggekeken worden op een heerlijke, misschien wel inspannende, maar juist daardoor ook ontspannen dag, die veel moois in petto had.