De omgeving is een directe bron voor de werken van Jan Bax. Als autodidact heeft hij zijn eigen stijl ontwikkeld, vaak nostalgisch en romantisch van karakter met veel natuurlijk kleurgebruik. Een kunstenaar, die landschappen en dorpsgezichten een geheel eigen expressionistische tinteling gaf. “Ik zie er Haagse School-elementen in”, zegt zoon Govert. Jarenlang bezocht Bax zijn zoon in Friesland en ging er op uit om landschappen en stadsgezichten te schilderen. Ongecompliceerd in je op te nemen, maar direct de zintuigen aansprekend. Na de dood van zijn vrouw en de verhuizing van dochter Heleen naar Twello koos ook hij Twello als zijn nieuwe woon- en werkplaats. Op zijn groene fiets met zeven versnellingen, het klapstoeltje en schildergerij op de bagagedrager, trok hij door Twello en omliggende gebieden.
Een kleine selectie voor de eerlijke liefhebber
“Mijn vader heeft ter plaatse heel veel aquarellen, tekeningen en schetsen gemaakt en wij hebben besloten een kleine selectie te maken opdat échte, eerlijke liefhebbers er ook van kunnen genieten”, zegt zoon Govert in zijn openingswoorden. Die beslissing was geen gemakkelijke, want net als vader, kunnen broer en zus moeilijk afstand doen van zijn werken. Lachend: “ Mijn vader zei altijd, ‘Jullie verkopen toch ook niet je eigen vakantiedia’s’?” De werken zijn bewust laag geprijsd en binnen een kwartier was het eerste, één van de mooiste aquarellen, verkocht.
Nieuwe uitdaging
Zoon Govert trad in de voetstappen van zijn vader met ieder zijn eigen beeldtaal. Hij vergezelde zijn vader in zijn jonge jaren en schilderde lang in dezelfde stijl. Daardoor vond hij hetzelfde genre een tegenhanger voor zijn dagelijks werk als technisch tekenaar. “Mijn vader was en is mijn grote voorbeeld”, legt hij uit, “maar hij bekritiseerde mijn werk ook!” Onvoorzien kwam een nieuwe uitdaging op Govert’s pad. Een kunstenaar heeft hem gestimuleerd om abstract te gaan werken, waarvan voorbeelden in de galerie te vinden zijn. “Het begin was erg moeilijk”, legt hij uit, “maar zo langzamerhand begin ik het te begrijpen”. Hij kan maar met moeite loskomen van het figuratieve en gaat vormen daarom abstraheren. Zo’n voorbeeld zijn twee onlosmakelijk verbonden werken met het thema ‘Rhapsody in Blue’.
Stenen zijn ouder dan wij, zij blijven de baas
Dochter Heleen is een bekend kerkorganist in Twello en omgeving. Maar zij maakt ook indrukwekkende beelden van steen, haar geliefkoosde materiaal. Haar neiging tot scheppen zocht ze in het maken van beelden van onder andere albast, springstone en kobaltsteen. In eerste instantie laat ze het materiaal spreken, de steen. “Stenen zijn ouder dan wij, dus zij blijven de baas”, lacht ze en zo gaat ze te werk. Ze kijkt naar de mogelijkheden en regelmatig heeft ze wél een idee, maar bouwt zich dit niet zelden van zelf op. Gaandeweg het ontwerpproces wordt steeds duidelijker hoe het eindresultaat eruit zou moeten zien. Haar beelden hebben een hoge aaibaarheidsfactor, zijn glad en rond van vorm en men voelt de authentieke verstilling. Zij roepen warme gevoelens op en het evenwicht tussen vorm en materiaal maakt de creaties zo interessant. Ze maakt symbolische sculpturen, maar ook personages, krachtige, aardse down-to-earth figuren, die dwars inlopen tegen wind en weer. De expositie is nog tot 31 augustus te bezoeken.