Nog niet zo lang geleden begon haar interesse voor de fotografie te groeien. In het verleden runde zij samen met haar partner een reclame- en evenementenbureau. Onderwerpen als ontwerpen en fotografie waren dagelijkse kost. Haar latent aanwezige interesse begon zich pas in 2012 te verdiepen en toen is zij actief met fotograferen begonnen. “Ik kocht in die tijd mijn eerste goede digitale camera”, lacht Cora met enige trots, “daar ging ik enthousiast mee aan de slag”. Op een laantje naar de IJssel in Wijhe heeft ze opmerkelijk genoeg een heel jaar lang – telkens vanuit dezelfde camerapositie – natuurfoto’s genomen. “Ik vond het fascinerend om steeds vanuit dezelfde positie foto’s te maken”, legt ze uit. Dat resulteerde in een fraai boek ‘Laantje bij Wijhe’ en werd op de expositie veel bekeken.
Cora kreeg in de loop der tijd veel complimenten, waarover ze zélf erg verrast was. “Ik was me er zélf niet zo van bewust dat ik mooie foto’s maakte, want ik heb vooral plezier in het vasthouden van leuke of verrassende momenten”, legt ze uit. Op enig moment werd ze zich bewust van het feit dat haar technische kennis ontoereikend was. Om zich daarin te bekwamen volgde ze cursussen aan de Fotovakschool in Apeldoorn, deed een mentoraat bij een bondsfotograaf, volgde vele lessen en lezingen, en voltooide een foto-opleiding in Zwolle. Ofschoon ze nog breed in haar onderwerpen is, heeft ze zo haar voorkeuren. “Ik ben niet gepinpoint op iets speciaals, maar de natuur is wel een belangrijke inspiratiebron voor mij. Vooral laat ik me graag verrassen door onvoorziene situaties”. En ze wijst op een vrijend ooievaarsechtpaar op hun nest, een schouwspel waar ze zomaar onverwachts getuige van werd. Ze is dol op koeien en niemand zal verbaasd opkijken als Cora aan de overkant van de IJssel tussen de goedaardige dieren rondwandelt, met in hun midden een stier.
Licht is voor haar een krachtig middel om een authentieke sfeer te scheppen. “Ik speel graag met licht”, zegt ze, “maar dat onderwerp moet ik nog uitdiepen”. Ze maakt haar foto’s niet alleen in kleur maar ook in zwart-wit. Met zwart-wit gaat ze terug naar de essentie en probeert ze het minimale naar boven te halen. Ze houdt bij voorbeeld van niet geposeerde portretfoto’s. Zij fotografeert graag in zwart-wit omdat dit vaak een meer artistiek effect heeft dan kleur. Prachtige observaties waarmee zij probeert in een enkel moment iemands identiteit te vangen. De personages wekken de suggestie dat het verhaal naast de foto gewoon verdergaat. Soms zijn het eenvoudige onderwerpen, maar de poëzie ervan wordt de toeschouwer aangereikt door het spel van licht en kleuren. Sinds kort is Cora voorzitter van de Fotokring Deventer. Die club exposeert voornamelijk in de Lebuïnuskerk maar wordt ook als groep gevraagd om bij voorbeeld industrieel erfgoed te fotograferen. Zij is blij met alle mogelijkheden die zij zélf heeft gekregen om te ontwikkelen en wil als voorzitter vooral aandacht besteden aan educatie en opleiding.
De oude muren van het Koetshuis koketteren met het fraaie werk van Cora. De onderwerpen zijn niet zelden dusdanig gekozen, dat de vraag rijst: Hoe heeft ze dit kunnen bedenken? Oude gereedschappen voor de houtbewerking bij voorbeeld, handvatten van steekgutsen en een hamer van bestorven hout, die nog steeds worden gebruikt bij Hekkers en van ’t Spijker. Indrukwekkend ook de nachtfoto van de baggerboot van Boskalis bij nacht op de IJssel, waarbij de kleureffecten fascineren. Trouwe koeienogen kijken je aan, er is prachtige landschapsfotografie en mensen soms met een aura van eenzaamheid. Wie haar foto’s op zich zelf laat inwerken kan een uitroep van verwondering nauwelijks onderdrukken.
Niet ten onrechte schudt Jos Penninx lovende woorden uit over haar positieve energie en niet te stuiten creativiteit. In het kader van het jaarthema 2015 “Verbinden, versterken en vertrouwen”, ziet hij in haar iemand die mensen bij elkaar brengt om elkaars energieën te versterken. Ook de activiteiten van Stichting Cultuur Kleine Noordijk ziet hij als een belangrijke bijdrage om mensen een ontmoetingsplek te bieden en gezamenlijk te genieten van kunst, cultuur en cultuurgeschiedenis.
Daan Oostdam (17), pianist in wording, zorgt voor een onvergetelijk intermezzo door virtuoos pianospel, terwijl hij zijn vingers over alle octaven van het klavier laat glijden. Daarmee zorgt hij na de openingswoorden van de burgemeester voor een prachtige start van een boeiende expositie waarmee de fotografe zich ongetwijfeld met internationale standaarden kan meten. De expositie is tot 8 mei elke zaterdag- en zondagmiddag te bezoeken tussen 13.00 en 17.00 uur op de Kleine Noordijk.