Volgens Marieke is ze vroeger het buitenbeentje van het gezin geweest: “Mijn ouders hadden niets met paarden. Toen ik een keer werd meegenomen naar de manege door een buurmeisje, raakte ik als 7-jarige vrijwel direct besmet met het paardenvirus”. Van haar ouders mocht ze aanvankelijk ééns per week op de manege rijden. Vanaf haar 13e verzorgde en bereed ze een verzorgingspony en deed steeds meer ervaring op. Haar eigen paard Nirania kreeg ze op haar 16e, dat was ondergebracht in een pensioenstal en werd door Marieke bereden en verzorgd. Haar ouders steunden haar financieel. Na de dood van Nirania, augustus drie jaar geleden, ontdekte ze dat ze niet kon zonder paard en kocht in oktober Welsh Pony Lizzy. Enkele jaren dressuursport leidden tot het inzicht dat ze toe was aan een nieuwe uitdaging, en dat werd mennen. En zo kwam ze in een hele andere wereld terecht. Ze had de keuze uit verschillende clubs en koos voor Koetsiersvereniging ‘Het Apeldoornsch Gerij’. Marathonwagen en tuig werden aangeschaft. Tot op heden krijgt ze privéles en gaat één keer per week naar de club voor de gezelligheid en om iets te leren in groepsverband. Ze is onderaan begonnen en heeft zich opgewerkt naar klasse 2. Lizzy staat samen met andere soortgenoten op de aanpalende wei naast de boerderij van de schoonouders. “Mijn schoonvader heeft het nooit aangedurfd paarden aan te schaffen, maar dat is nu veranderd”, lacht ze.

Vanaf april 2013 rijdt zij landelijke wedstrijden. Samen met de groom, echtgenoot Marcel – inmiddels ook besmet – zit ze op de bok en hij staat achter haar. Herhaaldelijk hebben ze winst geboekt. Op het NK doen ze mee aan ‘Samengestelde Wedstrijden’ van drie onderdelen: dressuur, vaardigheid en marathon. Alle punten worden bij elkaar opgeteld en degene met de beste score wint. Dat ze mee kan doen aan het NK op 28 en 29 augustus in Haaksbergen daarover is Marieke bijzonder gelukkig en trots. Ze ziet het als kers op de taart van het afgelopen trainingsjaar. Maar daar houdt het niet mee op: Ook op 22 augustus is ze in Ermelo van de partij op het NK voor Dressuur en Vaardigheid, twee aparte onderdelen dus.

Vol verwachting en vastberaden werkt ze ernaar toe. “Ik ga de conditie van Lizzy goed op pijl houden en zorg ook vooral voor goede voeding, want de ritten zijn heel intensief voor haar. Haar prestaties kun je rustig vergelijken met die van een atleet, een topsporter”, lacht Marieke. Ze legt uit dat vooral vertrouwen in elkaar hét sleutelwoord is: “Je moet met het dier een echte vertrouwensband opbouwen. Tijdens de marathon gaat het parcours onder andere tussen palen en door water. Zonder vertrouwen in mij zou de pony dit niet aandurven. Ook mijn man moet ik het volste vertrouwen kunnen schenken, want hij moet de wagen in balans houden.” Ontspanning, rompbalans en een goede leidselvoering zijn van essentieel belang voor paard, tuig, koets en eigen lichaam. Marieke is vooral trots en blij en verheugt zich enorm op de Nederlandse Kampioenschappen: “Deze ervaring kunnen ze me in ieder geval niet meer afpakken. En een mooie uitslag,daar gaan we zeker voor!”