De derde week wandelen zit erop, tijd voor de wekelijkse update. Inmiddels ben ik beland in Obernai, een stadje ten zuidwesten van Straatsburg. Gelegen tegen de flanken van de Elzas en op de rand van het Rijndal. Inmiddels zijn er meer dan 600 km gewandeld. En nog zo’n 100 km verwijdert van Basel. Dus nog een kleine week door het Franse land. Toen ik vorige week uit Trier vertrok, vreesde ik wel even de tocht door Frankrijk. Ik had verwacht dat het me moeilijk zal vallen om te communiceren met de Franse bevolking. Echter, anders dan jaren terug spreken de meesten nu goed Engels, kun je hier aan de oostkant van Frankrijk ook prima terecht met de Duitse taal. Bovendien verraste me de straten, de dorpen en de natuur. De wegen zijn goed, de dorpen schoon en netjes. Zo zie je maar dat vooroordelen vaak ongegrond zijn. Dat is weer een wijze les voor mij. Te snel oordelen geeft vooroordelen en gedachten die niet terecht zijn.

De tochten deze week waren prachtig. De Elzas is mogelijk nog zwaarder dan de Eifel. Rome is op 7 heuvels gebouwd. Nou , die heuvels beginnen in ieder geval al in Limburg…. En naarmate ik verder naar onderen zak, zie ik de heuvels veranderen in soms al kleine bergen. Zwitserland is niet ver meer… Het weer was beter dan verwacht . De weersites voorspelden veel regen, kou, wind en zelfs onweer. Ok, ik heb 2 dagen in de stromende regen gelopen ( 1 dag was ik zeiknat en zo ook mijn i phone die daardoor de geest heeft gegeven) en 1 dag was ik niet zeiknat, behalve mijn net nieuw gekochte regencape. Daaronder was alles droog. Het zag er niet uit, ik leek wel een zombie met een boggel (rugzak), maar het hield me perfect droog. De andere dagen was het wel bewolkt, maar ook zonnig van tijd tot tijd. De eerste uren vaak nog koud, maar naarmate de dag vorderde liep de temperatuur vaak op tot dik boven de 10 graden. De komende week gaat deze nog meer stijgen. Dat wordt dus in ieder geval een jas of trui minder aan…

Persoonlijk was het ook een prachtige week. Ondanks wat fysieke klachten (nog vaak zere voeten, en die schouder is nog steeds niet over) ging het lopen eigenlijk iedere dag prima. Wel merk ik dat na de 25 km het zwaar wordt. Het lijkt dat ik alleen maar slaapplaatsen heb geregeld die bovenop een berg liggen. De laatste km zijn vaak klimkilometers. Maar het kan natuurlijk ook inbeelding zijn. Verder is mij deze week iets prachtigs overkomen. Als je wandelt en je wandelt samen met iemand, dan krijg je vaak mooie en diepe gesprekken. Dankzij de social media meldde zich een persoon die ik zo n 40 jaar geleden voor het laatste gezien had. Ze appte me dat ze me volgde op mijn tocht en vertelde hoe gaaf dit is en dat ze zo zou mee willen lopen. Na veel heen en weer geapp lijkt het er inderdaad op dat ze meeloopt. Ze vertelt over haar persoonlijke leven, over het leven zelf, over verleden, angsten, geluk, familie etc. En automatisch doe ik dat ook. Het geeft een band en levert gesprekken op die me net zoveel helpen als dat ze echt met me mee zou lopen.

Verder dwaalden mijn gedachte vaak af naar mensen in het verleden, mensen die dicht bij me hebben gestaan, maar ook mensen die ik recentelijk nog maar ken en die ik als ik er zo over nadenk steeds beter begrijp. Ook dat ik ze begrijp waarom zij mij hebben laten vallen. Ik had en heb de neiging om mensen te laten als ze niet in mijn straatje meer passen. Maar naarmate ik over die mensen nadenk, merk ik dat hun gelijk net zo groot is of mogelijk groter dan mijn eigen gelijk. Ik ben vast van plan om zuiniger te zijn op mijn sociale omgeving en minder te oordelen en veroordelen.

Nog een paar dagen wandelen en dan bereik ik Basel. Mijn oudste broer Henk gaat dan minstens een week met mij meelopen. Ik zie er erg naar uit. Vroeger liepen we vaak samen hard. Als kind heeft hij me vaak meegenomen naar de hondenclub, naar de IJssel , kocht hij regelmatig een voetbal als de mijne weer lek geschoten was. Ik kijk ernaar uit hoe hij over mij denkt, hoe hij zelf in het leven staat en ik heb zwaar bewondering voor wat hij fysiek nog kan. 70 jaar. Hij loopt nog minstens 2x per week hard, wandelt veel, volleybalt, schildert, geeft les. Al met al een man vol met energie. Maar vooral vind ik het geweldig dat hij met me meeloopt! Maar eerst nog een paar etappes richting Basel. Rome is nog ver….

Zondag 1 april

Het was vandaag een fantastische dag. 25 graden, zon, het parkoers liep over idyllische wandelpaden….....kijk eens op de datum….juist!

De route van vandaag liep wederom 30 km langs de route national. De ervaring heeft me geleerd dat er naast deze wegen ook mooie paden lopen die evenwijdig lopen . En dat klopte ook vandaag weer. Prachtige wandel-, fiets en boerenpaden die me door de wijngaarden van de Elzas lieten wandelen. De Pinot Noir wijnen komen veel uit deze streken. Zowel witte als rosé en rode…Verder door mooie dorpjes en stadjes, die op 1e paasdag behoorlijk stil zijn. Behalve rond 11 uur toen blijkbaar de katholieke kerken uitgingen. Drukte op de wegen…De tocht vandaag was nog mooier geweest als het niet zo ontzettend veel geregend had. Van de 7 uur wandelen (ik heb door van de route af te wijken zon 3 km meer gelopen) heb ik minstens 6 uur in de regen, wind en kou gelopen. Was het gisteren nog zo’n 15 graden en zon, vandaag dus regen, wind en een temperatuur van max 6 graden. De lente wil ook in deze streek nog niet echt komen. als ik de weersvoorspelling zie de komende week, dan gaat de temperatuur wel naar 15 graden, maar de regen blijft. Dus erg blij met mijn prachtige zwarte poncho die ik gisteren gekocht heb. Hij gaat over de rugtas en als ik in de ramen van de winkels keek, zag ik wel een behoorlijk achterlijke zombie lopen, met een cape om en een bult op de rug (van de rugzak). Maar goed. Ik loop niet voor de show hier. Ik bleef wel mooi droog! Morgen gaan we op naar Selestat…26 km..dat valt dan weer mee.