Het was niet heel moeilijk in te schatten dat het oog van deze cavia niet meer te redden was; hij was wel 3 x zo groot als normaal en er zat totaal geen glans op. Deze pijnlijke situatie kon inderdaad niet langer zo.

Ik onderzocht het diertje verder en zag dat ze er verder goed fit uitzag.

‘Er lijkt op dit moment, net als bij de cavia van je vriendin, ook geen sprake te zijn van een ontsteking, dus daarom is inderdaad het verwijderen van het oog de beste optie.’

De operatie werd ingepland en dat geen een operatie hetzelfde is, bleek ook nu weer.

Na een zorgvuldige voorbereiding en een lokale verdoving, begon ik in het ooggebied te snijden. In plaats van dat nu een operatie van een klein uurtje zou volgen, zou het verloop toch anders worden door wat ik in de net gemaakte incisie naar boven zag komen; pus..

Tegelijk met dat de diagnose nu kraakhelder was, daalde de prognose tot het nulpunt; dit oog verwijderen zou leiden tot een blijvende ontsteking waarbij de pusvormers niet, of heel moeilijk, onder bedwang te krijgen zouden zijn.

De slechte oogkwaliteit was ontstaan door een ontsteking áchter het oog welke begonnen was in een kieswortel. Hierdoor werd het oog naar voren geduwd en verloor hij zijn vorm en daarmee zijn functie en raakte hij beschadigd.

De enige manier dit abces onder controle te krijgen is door het oog en de kies met wortel te verwijderen waarbij de holtes blootgelegd worden. Een zware ingreep, met nog steeds een gereserveerde prognose.

Terwijl ons knaagdier dromend en diep onder narcose op de operatietafel bleef, nam ik contact op met de eigenaar.

De boodschap dat er toch een ontsteking aan ten grondslag lag en de prognose die ik erbij gaf was hard, maar voor haar ook meteen duidelijk. We gingen niet verder opereren en kozen ervoor hem gelijk in te laten slapen.

Toch moest ik de operatie nog afronden en hechtte ik het oog nog mooi dicht zodat ze hem op konden halen en in de tuin een mooi plekje konden geven.

En zo zie je dat de eerste diagnose nog weleens bijgesteld gaat worden als een behandeling wordt ingezet. Dit is niet verkeerd, maar een normaal proces in de geneeskunde waarbij je steeds weer een beslissing moet maken voor de nieuwe situatie. Met instemming van de eigenaar en altijd voor het welzijn van het dier.