Geachte heer Rutten,

Uw naam staat onder een brief die een vriend van me gekregen heeft, en waarin u vriendelijk meldt dat zijn sollicitatie naar de functie van Directeur Vliegveld Teuge ontvangen is.

Ik ken u niet. En ik ken ook de commissie niet, waar u deel van uitmaakt. Ik heb ergens een rijtje namen gezien, waarvan me er maar één bekend voorkwam. Bij een korte enquête onder een representatieve groep mensen hier op het vliegveld bleek maar een enkeling u te kennen.

En dat terwijl u met uw commissie gaat bepalen welke man of vrouw de komende jaren àlle belangrijke beslissingen hier gaat nemen. Alles rond het aanleggen van infrastructuur op Teuge, de prijs van de vliegtuigbrandstof en de landingen, het bij/bouwen van hangars, het kappen van bomen, en het toelaten van nieuwe bewoners en gebruikers/concurrenten.

Een volkomen ondoorzichtig proces. En al wordt er op het vliegveld veel over de nieuwe directeur gesproken: opvallend is de lijdelijkheid. ‘De door God Boven ons Gestelde Autoriteiten’, daar lijkt het nog het meeste op. Dat zou in deze streken niet vreemd zijn. Er wordt simpelweg afgewacht. Gert, Ruud, Thijs, Gertjan, Bert, André, Daniel, Jan, Robbin, Lex, Martin, Maarten, Mischa, Joeri, Steven, Theo, Simon, Onno, Adri, Herman, Luc, Koen, Marlene, Peter, Marco, Ruben, Rini, Erwin, Eveline, Joyce: ze wachten af. Er wordt binnenkort een man of vrouw aangewezen die een zeer belangrijke rol gaat spelen in hun zakelijke bestaan, of (in het geval van de hobbyisten) de uitoefening van hun hartstocht en passie: het vliegen. Grote invloed op hun leven dus, in zekere zin. Maar: ze wachten af.

Zou geen reden tot zorg zijn, ware geschiedenis van het management van Vliegveld Teuge een aaneenschakeling van succes-story’s. Maar dat is niet zo.

Er is ooit gemikt op het ontvangen van business jets op dit landelijke vliegveldje. Er zijn dure installaties aangelegd om dit mogelijk te maken. Afgezien van drie lokale gebruikers (die de technische mogelijkheden maar zelden benutten) heeft dit volgens mij uitsluitend één nieuwe klant weten aan te trekken. Een nabij-wonende meneer uit Quote 500, die onlangs overleden is. Zijn twee businessjets van elk vijftig miljoen euro zijn vlak daarna naar Vliegveld Twente verplaatst, heb ik begrepen.

De vorige directeur heeft zwaar ingezet op ‘elektrisch vliegen’. Laat ik kort zijn: er is veel (over) gepraat.

Ik heb in de wandelgangen al wel één ding over de selectie van de nieuwe directeur gehoord: er wordt gezocht naar een buitenstaander, om vriendjespolitiek te voorkomen. Nou is dit fenomeen op de Zuidas en rond het Binnenhof gemeengoed, maar hier in de provincie schijnt het een doodzonde te zijn. Terwijl juist een zekere gewortelde betrokkenheid, alsmede een grote kennis van de omgeving, de geschiedenis, en de mogelijkheden en de onmogelijkheden van het vliegveld van groot belang is voor het slagen van het directeurschap.

Dus als de commissie denkt een momenteel leegstaande bobo uit de Amstelveense Grote Luchtvaart deze kant op te kunnen sturen, die het wel een leuk klusje vindt om hier die boertjes met hun Cessna’s een tijdje te gaan managen, moet die niet verwonderd zijn als de hooivorken geslepen worden.

Goof Bakker

goofbak@planet.nl

Addtional facts

Er is een merkwaardige fout gemaakt bij het sturen van de ontvangstbevestigingen: de naam van de afzender is in het antwoord niet fout, maar wel ànders geschreven dan in de sollicitatiebrief. Dat kan dus alleen iemand gedaan hebben die de sollicitant al kent. Dat duidt erop dat een lokale functionaris met het versturen van de bevestigingen bezig is geweest.

Misschien een aardig idee: laat iedereen die belangstelling heeft voor de functie van directeur een A4-tje met een businessplan voor Vliegveld Teuge schrijven. En maak dat openbaar. Het beste plan wint.

Ik stel me wel even voor: oorspronkelijk Twentenaar, maar heb lang gewoond in de Randstad. Ik ben pas een jaar of vijf geleden hier gekomen. In die korte tijd heb ik een grote sympathie voor het vliegveld ontwikkeld, zo niet een zekere liefde. Mocht u willen lezen waarom ik hier woon dan verwijs ik op een artikel in NRC/Handelsblad, waarin ik een en ander verklaar.

WAAROM IK OP TEUGE WOON

Het elektrovliegen heeft Teuge wel landelijk op de kaart gezet, voor zover je een nogal schamel optreden bij Eva Jinek, alsmede een paar korte items krant en op TV zo kunt aanduiden. Veel kennissen in de Randstad meldden mij plotseling dat ze iets interessants over het vliegveld hadden vernomen (doorgaans was dat alleen als er een para omgekomen was…). Ik vond het elektrovliegen zelf als een van de weinigen wel een slimme zet, omdat ik denk te weten hoe ijdel lokale machthebbers zijn. Ze worden vaak door een minderwaardigheidscomplex gedreven. Ze houden van hoge torens in het dorp, en van nationale aandacht in de media. Voor een vliegveld dat het moet hebben van een lokale overheid die jaarlijks de laatste drie (?) ton bijpast is dat niet verkeerd.

As I’m writing: de eerste twee afwijzingen van lokale kandidaten zijn al binnen. Ze hoeven niet op gesprek te komen.

Hier op het veld zijn een twintigtal ondernemers kei en kei en keihard bezig om een schamel bestaan bij mekaar te schrapen in de bijzonder moeilijke markt van de general aviation. Door de corona is dat nog moeilijker dan normaal, omdat er - anders dan in de veelbeklaagde horeca - eigenlijk nooit gouden jaren geweest zijn. Denk dus aan: tweedehands auto’s, portacabins en Senseo. En veel liefde voor het vak. Ik denk dat er iemand nodig is met oog voor de lokale politiek, die vooral zorgt dat de huidige vliegtuigen wat winstgevender kunnen (blijven) vliegen. En die beseft dat het geld verdiend moet worden met de activiteiten waarmee het in het geval van Teuge al bijna honderd jaar verdiend wordt: de Cessna’s en de Pipers. En als ik het toch een toekomstvisie zou moeten aangeven zou ik wat steekwoorden willen noemen: educatie, waarde voor de omgeving als tegenwicht tegen overlast, recreatie, museumfunctie, toerisme, historie en infotainment.