De auteur en dichteres Emily Dickinson gebruikte deze regel ooit in haar werk:

Hope is that thing with feathers…

Het gedicht steekt ook in deze tijd de lezer een hart onder de riem.

Hope is that thing with feathers -

That perches in the soul -

And sings the tune without words -

And never stops - at all -

“Hoop” is dat ding met veertjes,

Dat neerstrijkt in de ziel,

En `t wijsje zingt, zonder woorden,

En dat ons nooit - nog nooit - ontviel.

Dit gedicht van de Amerikaanse dichteres Emily Elizabeth Dickinson is een metafoor voor hoe mensen hoop kunnen blijven houden, zelfs in de meest donkere tijden.

Er is altijd een lichtpuntje dat tot ons spreekt, niet in concrete zin, maar méér in een gevoel dat we hebben, dan dat het rationeel is en dat, vederlicht en zo teer als het is, ook zó weer weg kan dwarrelen.

Want direct naast hoop ligt natuurlijk: desillusie, als zwaar tegenwicht in deze precaire balans.

Of je nu onderweg bent, met een dagboek of brief bezig bent of overspoeld wordt door heimwee, ondanks een superconditie toch ernstig ziek wordt: alles kan aanleiding zijn tot ontnuchtering, teleurstelling, wanhoop.

En tòch, tòch lijkt dat gouden weegschaaltje, zelfs in de meest donkere tijden, steeds maar weer terug te balanceren naar dat glimmertje dat comfort en troost biedt, maar verder niets vereist: naar dat ene ‘ding met veertjes’, dat voortdurend zingt en nooit, nooit - stopt.

De schrijvers van de Kunstkring hebben dit gegeven als basis voor hun verhalen en gedichten gebruikt. Publiek en gastschrijvers zijn welkom. Galerie open vanaf 15.00u en start schrijverscafé (zitplaatsen) om 1600u. QR code verplicht..

informatie en aanmelding als gastschrijver via e-mail: jelevenschrijven@gmail.com en overige info via www.kunstkringvoorst.nl