Niets erger dan een hagelwit document met een flikkerend cursorstreepje als je deadline van je column nadert. Dit is mijn laatste krantencolumn van 2017 en zonder melancholisch te neuzelen, het was me nogal een jaartje. Ik nam vorig jaar oktober ontslag, begon voor mijzelf en had in mijn kop dat ik ofwel cabaretière ofwel columnist wilde worden. Dat laatste leek me voor iedereen het beste en in maart begon ik met schrijven voor het Voorster Nieuws. Eng? Doodeng!

Ik ben fan van cabaret en van één persoon in het bijzonder. Na een voorstelling van mijn grote held Youp van ’t Hek had ik de eer hem te ontmoeten. We hebben afgesproken dat hij het kunstje van de oudejaarsconference nog twee keer flikt zodat hij de tien keer aan kan tikken en dat ik dan het stokje overneem. Om dat gegeven hebben we ons die avond al de ballen uit onze broeken gelachen. Ik heb diezelfde avond lang met Youp mogen praten. In een bar, met veel bier en goeie grappen. Hij vond mijn columns leuk, zei ‘ie. Een paar dagen later mailde hij dat hij er meerdere had gelezen. Technische foutjes. Meer schrijven. Maar één tip die hij me dagen later mailde zal ik nooit vergeten: hou je humor, blijf scherp en ga nooit of te nimmer netjes, politiek correct en keurig schrijven. Rens, word géén netschrijver.

Niets erger dan een hagelwit document met een flikkerend cursorstreepje als het wel in je hoofd zit maar je de woorden niet vinden kan. De hele dag door draait mijn hoofd als een soort carrousel rondjes, van grap naar beeldspraak naar bruggetje naar clou. Mensen vinden dat ik wel gezellig in het leven sta, maar dat komt omdat alles wat ik zie of hoor één grote cabaretshow is. Wij mensen zijn een raar ras. We menen het vaak niet zo slecht maar we pakken dingen af en toe zo verdomde verrot aan. De enige remedie is om het leven met een dikke pollepel zout te nemen. En te lachen. Je te verwonderen en ons kapot te brullen om onszelf. We zijn allemaal een beetje Trump. Die denken het heel goed te weten, maar ondertussen als een kleuter-oempaloempa staan te scanderen. Vaak als het wel in mijn hoofd zit maar ik de woorden niet gevonden krijg, wacht ik net zo lang totdat mijn uiterste deadline nadert. U weet dat niet, maar dat is voor mij op zondagavond, 23.59 uur. En dat is verdomd spannend bier drinken in de kroeg op zaterdagavond, kan ik vertellen. En het perfecte moment? Dat komt nooit.

Niets erger dan een hagelwit document met een flikkerend cursorstreepje als je column al lang af had moeten zijn. Je met man en macht grappen bij elkaar grabbelt die leuk zijn om te lezen en belangrijker: met juist gekozen woorden. Ik kreeg afgelopen november mijn allereerste haatmail. Volkomen terecht. Ik roep dingen en dat vindt men ofwel om te grinniken, ofwel bloedirritant. Kan ik inkomen. De grap was alleen dat het commentaar over één van mijn best geschreven columns ging. Met fluwelen handschoentjes gekozen woorden met af en toe wat scherpte en een snufje peper. Ik had gebouwd en gegrinnikt, gefoeterd en geklungeld… Maar uiteindelijk stond ‘ie: de perfecte column. Maar de hater vond het verschrikkelijk. En dát, dat vond ik dan weer verschrikkelijk.

Ik wil u als lezer bedanken. Voor het feit dat u de tijd neemt even te gaan zitten en mijn woorden rijmelarij tot u neemt. Zonder lezers zijn columns nutteloos. Dan is zweten met een blanco vel en een dreigende cursor nutteloos. Dan is schrijven nutteloos. Ik wil u bedanken voor het feit dat u me haat of juist guitig vindt. Ik wens u een fantastisch kerstfeest. Dat er maar vele katers mogen heersen op de 27e. Dat de hele gemeente Voorst slingerend over de wegen rijdt, nog nahikkend en lallend van de rode wijn. Ik wens u een nog fantastischer nieuwjaar, met hetzelfde kater recept voor 2 januari.

Maar het allermeest wens ik u een hagelwit document, met een schitterend, flikkerend cursorstreepje. Doe de dingen die je al zo lang in je kop had. Doe de dingen die vragen om gedaan te worden. Het document en de cursor zijn er. Het is aan jou welke grappen je maakt. Word geen netschrijver. Wacht niet te lang tot je deadline. Want de perfecte column? Die bestaat niet.

RK

www.renskekruitbosch.nl

‘Niets erger dan een hagelwit document met een flikkerend cursorstreepje als je column al lang af had moeten zijn.’