Nijbroek- Het echtpaar Marinus en Cornelia van Deelen-Dul hebben vorige week hun gouden huwelijk gevierd. Dat was een mijlpaal die het paar op traditionele wijze met gezin, familie, buren en kennissen dachten te vieren, maar hun kinderen hebben er voor gezorgd dat van die bescheiden opstelling niet veel overbleef. Waar normaal in zulke gevallen een bescheiden ereboog wordt opgericht, hadden zij gezorgd voor een meer dan huizenhoog bruidspaar in de tuin, zodat geen enkele passant hier zonder kennisname aan voorbij kon gaan. Die creativiteit hebben die kinderen overigens niet van een vreemde, want op de huwelijksdatum moest de bruidegom snel even weg voor een boodschap en kwam een half uurtje late terug met een geweldige emmer met vijftig rode rozen voor zijn bruid. Hoe mooi kan een relatie zijn en blijven. Toen locoburgemeester, wethouder Wim Vrijhoef het stel mede namens het gemeentebestuur van Voorst kwam feliciteren waren net de bloemblaadjes geschikt en de koffie gezet. Al snel kwam het gesprek op de problemen die overwonnen moesten worden in de aanloopfase van het paar. Marinus is namelijk geboren in de Betuwe, in Heteren op precies te zijn en Cornelia in de gemeente Epe. Dat afstandsprobleem werd al snel verduidelijkt, want de ouders van Marinus waren een paar jaar na zijn geboorte naar Epe verhuisd en de ouders van Cornelia naar Nijbroek, dus dat zij elkaar al jong ontmoeten was een logische zaak, vooral ook omdat beiden een groot deel van hun schooltijd en sociale leven in Epe doorbrachten.
De bruidegom heeft volgens eigen zeggen van allerlei werkzaamheden verricht. Hij heeft enkele jaren gewerkt bij voorheen drukkerij Hooiberg, bij de toenmalige melkfabriek en uiteindelijk het langst bij autospuitbedrijf Heering in Vaassen. Inderdaad een behoorlijk uiteenlopende carrière, waarbij als rode draad de zorg voor zij gezin en zijn dieren waren te herkennen. Dat is nog steeds zo. Hij is een hobbyboer in hart en ziel. Waar vroeger rundvee en pluimvee de stallen en weilanden rond zijn boerderij bevolkten is er nu vooral de zorg voor de pony’s waar zijn hart volledig naar uitgaat. Die dieren zijn volgens hem niet alleen bijzonder mak en aanhankelijk, je kunt er mee praten. Jij praat met je stem en de dieren ouwehoeren terug met lichaamstaal. Bij de bruid ligt dat even anders. Zij gunt haar echtgenoot zijn liefhebberij ten volle, maar heeft zelf helemaal niets met paarden of pony’s. Sterker, zij vindt het ongewenst als haar kleinkinderen op zo’n dier gaan rijden, alhoewel die dat natuurlijk toch doen. Zij leeft helemaal op met handwerken en vooral het werken in de tuin. Dat is dan ook te zien. In haar omvangrijke (moes)tuin, die in deze tijd van het jaar bij de meeste mensen overwoekerd raakt door (on)kruiden van velerlei herkomst, is bij haar geen sprake. Alles ligt er even keurig, aangeharkt en onkruidvrij bij. Het paar heeft er inmiddels een memorabel feest opzitten. De bloemen zullen nog wat extra worden geschikt, en wat overduidelijk aanwezig blijft, is de harmonie in een langdurig gezin en de zorg door, voor en met elkaar.
woensdag 18 oktober 2017
