Bosverjonging

Bosverjonging, van vooral inheemse loofboomsoorten, is op Het Nationale Park De Hoge Veluwe geen vanzelfsprekendheid. Door de aanwezigheid van grazers zoals herten, reeën en moeflons krijgen soorten als zomer- en wintereik, lijsterbes en vuilboom maar mondjesmaat de kans om uit te groeien tot een volwassen boom of struik. Daardoor wordt ook de ontwikkeling naar een meer gevarieerd bos en daarmee een hogere biodiversiteit een stuk lastiger.

Om die ontwikkeling toch mogelijk te maken worden verspreid in het terrein elektrische rasters geplaatst, waarbinnen deze verjonging of eventuele aanplant wel ongestoord kan groeien. Het kan wel tot 25 jaar duren voordat zo’n raster weer afgebroken kan worden. Ook individuele inheemse loofboomsoorten in het Park worden soms beschermd door ze te voorzien van een gaaskoker of een ruim rond de boom geplaatst raster. Dit is onder andere gebeurd bij vijf zeldzame inheemse wilde appels in het Otterlose Bos, om zodoende verjonging van deze soort mogelijk te maken. Verder zijn er twee elektrische en een aantal gewone rasters te vinden, met daarbinnen een aanplant van winterlinde en esdoorn. Beide soorten zijn uitermate geschikt om -door hun snelle omvorming van blad tot humus- op termijn de bossen geschikt(er) te maken voor veel meer boomsoorten, en het verkrijgen van een rijkere kruidlaag dan nu het geval is op de droge zandgronden.

Onderzoek

Om een goed beeld te krijgen van wat de invloed van het wild is op de bosontwikkeling, loopt er in het Park een langjarig onderzoek waarvoor op verschillende locaties exclosures geplaatst zijn. Een exclosure is een afgeschermd stuk(je) terrein met als doel het weren van dieren. In het Park hebben deze exclosures allemaal een grootte van 12 x 12 meter, met daarbinnen een onderzoekvlak van 10 x 10 meter. Net buiten iedere exclosure bevindt zich een vergelijkbaar onderzoekvlak, maar dan onbeschermd, om zodoende de (bos)ontwikkeling binnen en buiten de exclosure gedurende de onderzoeksperiode goed te kunnen monitoren.