Las dat jongeren steeds meer naar ouderen-programma’s kijken. Omdat dat, komt ‘ie: slow-tv is. Het gaat kortgezegd lekker, of zeg maar gerust tergend langzaam. Wel eens een bejaarde op vakantie zien gaan? In een caravan? De jongeren smullen ervan. Even het hectische leven ontvluchten door naar kamperende en worstjes smorende oudjes te kijken. Ik begrijp dat wel. Was een tijdje terug boodschappen doen in de Jumbo in hartje Amsterdam en ik dacht werkelijk dat ik al rollator schuivend in het jaar 2050 was aanbeland. Haast, er heerste enkel haast. De winkel, al niet erg ruim, gevuld met gestreste Instagrammende gekkies die selfies stonden te maken bij het roggebrood en snelle jongens met flessen Chardonnay onder hun arm voor de volgende Tinder-date. Het raasde en ruiste. Ik leek wel tachtig.

Ik lig daar dus in die stoel van de schoonheidsspecialiste. Ze is een schatje. Maar ook eerlijk. Ik verontschuldig me voor het perkament. Ze zegt niet dat het niet geeft. Met haar fluwelen handen strijkt ze over mijn gezicht. Ik ken dit ritueeltje. Eerst een beetje poezelig aaien en dan komt de doffe ellende. Dan begint ze met knijpen en scrubben en lijkt het alsof ze de eerste de beste Makita-schuurmachine over m’n bakkes laat glijden. Dan rost ze m’n snor er af met klittenband en gooit een goedje over mijn huid wat lijkt op terpentine. Dat opent de poriën. Ik vraag me af of ik ze na deze smurrie nog wel heb en of ze inmiddels niet mijn kaakbotten kan aanraken. Na het ritueel begint het fijne: een massage en ik krijg een maskertje op m’n snoet geplamuurd.

‘Ruikt goed,’ zeg ik, ‘wat is dat?’

‘Voor 55+ anti-age, extra vocht inbrengend, rimpel vervagend, met toegevoegde vitamine C, antioxidanten en er zit een goede basis van hyaluronzuur bij toegevoegd. Dat vult de lijnen. Het is het sterkste paardenmiddel wat ik heb.’

Het voelt een beetje alsof je je kerel vraagt of je in dat jurkje dik lijkt en hij zegt ‘niet dikker dan anders.’ Confronterend. Maar dat is goed, dat gedraai om de crèmepot heen is ook niks. Ik laat het maar gebeuren en met een huidje van een pasgeboren rode baby verlaat ik het pand.

Ergens ongekend aandoenlijk dat die jongeren van dat slow-tv kijken, beelden van kwijlende bejaarden met campers nodig hebben om hun eigen snelle leven te kunnen behappen. Dat kijken naar Max TV een goal wordt om niet overspannen te raken. Ik liep al een tijdje met het idee rond een realitysoap uit te gaan zenden, maar ik voel een gat in de markt. Dan kan ik met mijn oude perkamenten kop en zware shag-stem laten zien hoe rustig het leven is op een boerderij. Ik zeg: win-win. De kijkers rust en het scheelt mij weer wat ritjes naar de schoonheids-APK. Toch omroep Max maar ‘ns bellen. Rust voor mijn kop, rust in hun kop.

RK

Volg mij op Facebook: Kruitbosch Columnt

www.renskekruitbosch.nl