Die ‘goeie ouwe tijd’

Op school gooide André er – naar eigen zeggen – een beetje met de pet naar: “Als je niet wilt leren ga je maar naar Krepel! Daar kunnen ze wel mensen gebruiken, zei mijn vader. Dat deed ik, en op maandag kon ik beginnen.” André werkte zo’n 25 jaar in de hal waar de kisten werden gemaakt, totdat deze afdeling naar Polen verhuisde. “Wat vond ik dat jammer! Ik vond het prachtig mooi werk. Daarnaast werkte ik met een vast clubje. We maakten van ons werk regelmatig een wedstrijd. We probeerden bijvoorbeeld zo snel mogelijk 10.000 kisten te maken, natuurlijk met behoud van kwaliteit”, vertelt André. En zo zijn er meer mooie verhalen uit die ‘goeie ouwe tijd’. “Op de kistenafdeling heb ik veel schik gehad. En ja, het kwam voor dat de tl-bakken van de muur of de wand vielen door onze voetbalkunsten…” Bernhard Krepel (Algemeen Directeur bij Krepel) luistert geamuseerd naar de verhalen van André: “Ja, het is nu allemaal wel iets strakker geworden.”

De boel opstoken

Nadat de kistenafdeling naar Polen werd overgeheveld, ging André aan de slag op de deurenafdeling. Hier werkte hij een flink aantal jaren aan de slotenlijn, waar hij deuren voorzag van sloten en de eindcontrole uitvoerde. “Sinds kort ben ik verantwoordelijk voor de expeditie. Ik sta niet meer op één vaste plek te werken, maar ben gedurende mijn werkdag in alle hallen te vinden”, aldus André. En wanneer hij ruim in de tijd zit loopt hij weleens gewoon wat rond, vertelt hij met een knipoog: “Dan pak ik gewoon een A4, een karretje of wat hout en ga dan lekker aan de wandel binnen het bedrijf. Niemand die er wat van zegt! Ze denken allemaal dat ik aan het werk ben!” Natuurlijk wordt er ook hard gewerkt. “Je weet dat je op André kunt bouwen en dat hij zijn werk altijd goed doet, hij is een ontzettend fijne collega. Maar bovenal de grootste ouwehoer van het bedrijf. Hij heeft veel humor, dat is prachtig. Nu ik erover nadenk heb ik hem volgens mij nog nooit chagrijnig gezien”, vult Bernhard lachend aan. Volgens André valt dat wel mee. Maar wanneer ik hem vraag hoe lang het duurt voordat nieuwe collega’s weten wie hij is, moet hij Bernhard toch gelijk geven: “Oké, ik mag de boel inderdaad graag een beetje opstoken!”