Ze moet er even over nadenken of een interview wel iets is dat ze wil. Als bestuurssecretaresse werkte ze altijd in de luwte en nooit op de voorgrond. “Ik was zichtbaar, onzichtbaar aanwezig” aldus Ans. Gelukkig zegt ze al snel en enthousiast ‘ja’ tegen de énige krant die ze leest. “De meeste media zijn zo ontzettend negatief ingesteld, daar kijk ik niet eens meer naar en lees het ook niet meer.” Tijd dus voor een lekkere bak koffie en een positief verhaal.

Zichtbaar onzichtbaar aanwezig zijn
Ans legt het ons uit: “Het gaat niet om mij, het gaat om het bestuur, de mensen waarvoor je werkt. Je moet de bestuurders ontzorgen en zij moeten zich niet druk maken over informatie voor afspraken. Inleven, aanvoelen en vooruit denken zodat het netjes is geregeld. Zodat de mensen om mij heen zich bezig kunnen houden met hun eigen verhaal. Je bent er wel maar ze merken het eigenlijk niet direct.”

Oude typemachine
Ans begint in 1977 bij de gemeente Voorst, wanneer ze daar op zoek zijn naar een typiste. Een sollicitatiegesprek op de vrijdagochtend, dezelfde middag verneemt ze al dat ze is aangenomen en de maandag erop start Ans haar werkzaamheden als typiste. “Ik moest nog wel een sollicitatiebrief schrijven en die nam ik op de eerste werkdag mee naar kantoor” en daarmee startte ze aan een carrière die 46,5 jaren zou duren.

Ans: “Ik begon met zo’n oude rammelmachine, aan het einde van de regel ging een belletje, heel antiek zegt maar. Toen kwam de elektrische typemachine en dat vond ik wel een ware kantoorrevolutie! In 1984 gingen we naar het nieuwe gemeentehuis (het vorige gebouw op de huidige locatie, red.) en kwam ik op de typekamer terecht.”

Maar die werkomgeving was niets voor Ans, dus begon ze met de opleiding tot directiesecretaresse. Korte tijd later kwam er een functie voor bestuurssecretaresse vacant en die kans wilde ze pakken. Sinds 1985 tot aan nu heeft ze deze functie aangehouden.

Verbindende factor en portier
Wanneer je zólang meedraait in een organisatie, onderga en zie je de veranderingen. Interne veranderingen maar ook bijvoorbeeld de landelijke thema’s die invloed hebben op regionaal bestuur. “Het type bestuurders is veranderd, het is veel meer naar buiten gericht” en daarmee doelt Ans op onder meer de zichtbaarheid van de mensen in het gemeentehuis. Bijeenkomsten op locaties in de dorpen, meer contacten met de burgers en veel meer overlegsituaties.

Ans vervolgt: “Ook de pagina’s in het Voorster Nieuws zijn belangrijk. De inhoud is ook veel leuker dan vroeger. Het taalgebruik is veranderd en ik vind bijvoorbeeld ‘Het moment van …’ ook heel mooi.” Die openheid brengt ook een andere werkstructuur met zich mee. Ans: “Tegenwoordig moet je vaker ingewikkelde vergaderingen plannen, omdat er een grote diversiteit van mensen aan deel gaat nemen. Het plannen in de agenda’s is een hele grote uitdaging. Ook zijn we veel meer aan het netwerken, is er vaker contact met ambtenaren. Mijn rol was daarbij de verbindende factor maar ook de portier, om programma’s en agenda’s te bewaken.”

“Het is mooi om te zien dat er meer verbinding is met de burgers, de politiek komt hierdoor hopelijk ook wat dichterbij voor iedereen, de afstand verkleinen. Je mérkt het ook aan de reacties van inwoners en daarbij hoop ik ook dat er meer wordt gekeken naar de positieve dingen!”

De katten van Italië
Getriggerd door de tekst in haar uitnodiging ‘Ik kies een ander pad met meer ruimte voor mezelf en nieuwe mogelijkheden’ zijn we nieuwsgierig. “Er gaat tijd overheen voor zo’n besluit, maar ik ben 64, heb altijd fulltime gewerkt en het is goed zo. Allereerst ga ik nu een mentale pauze inlassen en alles loslaten.”

Een verhaaltje over geraniums kunnen we overslaan? Ans kan erom lachen. Plannen zijn er al wel, heel veel zelfs. Ans: “Straks ga ik weer tien dagen naar Rome en dan werk ik mee in de kattenopvang. Dat doe ik al zo’n twintig jaar. Ooit liep ik daar een keer binnen met de vraag of ik wat kon doen. In aanvang maakte ik bijvoorbeeld kattenbakken schoon, nu ben ik vooral bezig om katten te socialiseren zodat ze een betere kans op adoptie hebben.”

Rome en de kracht van de eenvoud
Ans heeft, naast haar regelmatige bezoek aan Italië, vele rondreizen gemaakt, is actief met hardlopen en wandelen, gaat nu wat meer aan de Italiaanse taal doen én ze leest graag. “Over mijn ontdekkingen heb ik reisverslagen gemaakt en een boek geschreven: ‘Rome en de kracht van de eenvoud.’ Over het onbekende van de stad Rome, mijn werk met de katten en in het boek komen ook persoonlijke verhalen voor. De opbrengst van het boek ging naar de kattenopvang in Rome.”

‘Het is belangrijk om als vrijwilliger je steentje bij te dragen aan de maatschappij!’
Een deel van haar vrijetijd wil Ans straks gebruiken om vrijwilligerswerk te blijven doen. “Voorheen was dat werk altijd in de lijn van mijn beroep en dat is ook logisch. Maar straks wil ik kiezen voor vrijwilligerswerk waar ik echt blij van kan worden. Het is toch ook leuk om andere mensen te helpen, te ontmoeten en leren hoe bijvoorbeeld organisaties werken. Het is belangrijk om als vrijwilliger je steentje bij te dragen aan de maatschappij!”