Ans van Amerongen benadert het Voorster Nieuws n.a.v. het faillissement. Ze heeft een brief geschreven en wil graag haar verhaal uitdragen via onze krant.

Ingezonden brief

Vrijdag 6 september jl. hing er een briefje op de glazen toegangsdeur van het Grotenhuis.

Maandag 9 september vanaf 11.00 waren personeelsleden, cliënten, vrijwilligers en familie welkom om te worden bijgepraat door de heer Hans van Fulpen, ad interim directeur van Trimenzo. Vreemd, want was deze heer Van Fulpen niet opgevolgd door de heer Willemsen? Navraag leert dat de heer Willemsen is vertrokken. Kort gezegd; waar hij voor was ingehuurd kon hij niet uitvoeren, tegengehouden door de raad van toezicht of iets van die orde. Men weet het niet exact.

Die maandag 9 september gaan mijn gedachten terug naar december 2016, wanneer mijn moeder als cliënt werd opgenomen in het Grotenhuis. Aangezien ik jaren in de cliëntenraad van de Solis groep heb gezeten, was ik nieuwsgierig naar de werkwijze bij het Grotenhuis. Een cliëntenraad heet nieuwe cliënten welkom, maar niet bij mijn moeder. Een jaar en vele verzoeken later, mag ik aanschuiven bij een vergadering van de cliëntenraad. Tot mijn grote verbazing zat de directeur van Trimenzo de vergadering voor, iets wat zéér ongebruikelijk is. Hij zou op uitnodiging en hoge uitzondering kunnen aanschuiven, maar dient verder niet aanwezig te zijn. Op dat moment werd mij duidelijk hoe de hazen liepen. Daarnaast was maar één cliëntenraad voor de drie tehuizen, ook dát was ik anders gewend.

Het meest belangrijke voor mij was, dat mijn moeder het erg naar de zin had. Ze voelde zich thuis, mede door liefdevolle verzorging in het Grotenhuis. Fantastische dames in de keuken. Het eten was en is nog steeds goed. En niet te vergeten de vele vrijwilligers voor de koffie, eten, de activiteiten, etc. Vrijwilligers in de leeftijd van doorgaans 70+! Sinds kort een jonge vrijwilliger, de kleinzoon van een cliënt die meewerkt in de schoonmaak en allerlei hand- en spandiensten verricht. En niet te vergeten, dat de leerlingen van ZONE regelmatig bij het Grotenhuis komen met hapjes en helpen bij het bloemschikken.

Deze maandag 9 september heb ik vragen: waarom staat het jaarverslag van 2018 nog niet op de website? Waarom is er vanaf 2016 geen financieel verslag meer gepubliceerd? Hoe zit dat met die buitenlandse zorginstantie. Het laatste verslag klonk toch best optimistisch?!

De heer Van Fulpen schrijft immers in de bestuurs-verslaglegging van 2017 optimistisch: “voor de komende jaren ligt er een financieel sluitende meerjaren-prognose. De begroting 2018 en het resultaat over het eerste kwartaal 2018 laten ook een bescheiden positieve kasstroom zien. Ondanks dat hebben bestuur en Raad van Toezicht geconcludeerd dat de kwetsbaarheid van Trimenzo, als het gaat om ontwikkeling van de liquiditeit, zodanig groot is, dat gezocht moet worden naar een fusie c.q. overnamepartner.”

Terug naar maandag 9 september. Ik zie lamgeslagen personeelsleden, nog te verdoofd om veel vragen te stellen. “U krijgt uw salaris van september niet meer door ons uitbetaald. Het UWV neemt het over”. Op de vraag, hoe het verder gaat met opleidingstrajecten en betaling van overuren, wordt geen antwoord gegeven. Het is de curator die vanaf dinsdag 10 september de zaken gaat bepalen. Er is veel verwarring bij de cliënten, maar de zorg wordt gecontinueerd, dat is bij wet geregeld. En ik denk na: wat wanneer morgen de leverancier van de maaltijden weet dat faillissement is aangevraagd en nog facturen heeft uitstaan? Dan moet het nog maar blijken of er wel wordt geleverd. Aan de dames van de directe zorg en keuken zal het niet liggen. Zij zetten de schouders eronder en gaan door! Dat is al uitgesproken. Zoals vanmiddag een dame van de keuken zei: “ik heb slecht geslapen maar ach wij zijn al ouder en kunnen wel even zonder salaris, maar onze bewoners mogen hier niet de dupe van worden”! Deze mensen verdienen van mij allemaal een lintje!

De mensen op de werkvloer treffen geen blaam, ondanks de zeer onzekere situatie waarin zij nu verkeren blijven zij zich ten volle inzetten voor hun cliënten.

Over de ontstane situatie, waarin Trimenzo nu verkeerd, kan ik met de beperkte informatie die ik nu heb, nog geen volledig beeld schetsen. Maar over de wijze waarop het (voormalig) management

gefunctioneerd heeft en met mensen omgaat (cliënten en personeel) heb ik wel een duidelijke mening. Laten wij allemaal het personeel van Trimenzo omarmen en ze een hart onder de riem steken. Deze instelling verdient een goede doorstart van een gedegen partij met kennis van zaken.

Ik denk en durf namens alle families en vrijwilligers uit te spreken dat de zij allen op onze steun kunnen rekenen!

Ans van Amerongen- Elfferich, dochter van Dini Elfferich-Peters (client in het Grotenhuis)