Om 13.00 uur moesten we ons verzamelen bij de kerk in Terwolde. Van daaruit gingen we met vier auto’s richting de Cannenburg in Vaassen. Daar aangekomen stapte iedereen uit en verzamelde zich om samen naar de Cannenburg te lopen. Mijn deur bleef dicht en ik kon er met geen mogelijkheid uit ! Mijn bestuurder Pieter Nijhof heeft vast gedacht (gezien dat ik de jongste deelneemster was) dat hij uit voorzorg beter het kinderslot er op kon doen ! Hij deed de deuren van de auto op slot, de spiegels klapte in en ik riep nog hei Pieter de deur!! Niemand hoorde mijn geklop en ik zag de gezellige middag al helemaal in duigen vallen…..

Na mijn longen uit mijn lijf geschreeuwd te hebben zag toch nog iemand mij eenzaam in de auto zitten en hebben mij uit de auto gered….van je bestuurder moet je het maar hebben…. De toon was gezet en ik vroeg mij af wat mij de middag nog moest brengen.

Bij de Cannenburg aangekomen kregen we een leuke rondleiding in het kasteel. We kwamen aan bij de jachtkamer waar een hele grote varkenskop hing. Mijn chauffeur Pieter liep toevallig naast mij en ik vroeg aan hem of dat zijn broer was ! Sprekend leek hij er op, dat kon niet anders dacht ik na mijn traumatische ervaring in de auto ! Na de rondleiding ben ik toch weer bij mijn chauffeur Pieter in de auto gestapt met knikkende knieen op weg naar De bosrand waarvan we de wandelroute zouden gaan lopen.

Het was prachtig weer en de herfstkleuren waren al mooi zichtbaar in het bos. Al gezellig kletsend hebben we 7 km gelopen. Tegen vijf uur kwamen we aan bij de bosrand waar we heerlijk wat gedronken hebben en een lekker stuk taart hebben gegeten.

Het was een prachtige en gezellige middag met veel leuke en lieve mensen. Super mooi hoe deze groep mensen met elkaar leuke dingen blijven doen. Stichting Tamara stimuleert deze doelgroep om samen nog veel leuke activiteiten te blijven organiseren. Zij heeft de rondleiding bij de Cannenburg voor haar rekening genomen.

Bedankt lieve mensen voor deze prachtige en gezellige middag. Ik vond het leuk en bijzonder om dit samen met jullie te mogen doen. En Pieter…..ik heb reuze gelachen en het was echt niet zo traumatisch als omschreven.

Groeten Lucia