“We hebben zo’n groot gordijn niet kunnen regelen.” Jelle Koopman, beleidsadviseur verkeer gemeente Voorst, ‘opent’ de bijeenkomst voor genodigden en belangstellenden met de verontschuldiging dat het kunstwerk al zichtbaar is. De ludieke knipoog past bij de zeer positieve stemming van alle aanwezigen rondom de tunnel. Iedereen is het er namelijk over eens, dat de schilderingen op de muren en het plafond bijdragen aan een geheel nieuwe beleving van fietsen in de natuur.

De fiets op nummer één
Wethouder Rosmarijn Boender heeft door haar onlangs aantreden als wethouder weliswaar niet bijgedragen aan de ontwikkelingen rondom de tunnel, maar ze staat volledig achter de uitvoering van een stuk lokale kunst. “In gemeente Voorst staat de fiets op één” aldus de wethouder en ze vervolgt: “En als je dan een mooie snelfietsroute aanlegt wil je die niet alleen snel maar ook mooi en voor de beleving hebben, maar ook veilig.” Ze geeft aan dat veel fietsers lange tunnels niet fijn vinden maar ook korte tunneltjes kunnen minder aantrekkelijk zijn, zeker nu het daglicht minder gaat worden.

Vruchtbare samenwerking
Het idee kwam van de fietsersbond die eerder al de vraag stelde om wat met de tunnel te gaan doen. Egbert Scheffer van Street Art Streets sloot zich bij dit idee aan en bracht het ter sprake bij de gemeente Voorst. Het spreekt haast voor zich dat dergelijke groene initiatieven gehoor krijgen bij de gemeente, waar altijd veel aandacht is voor maximale groenbeleving. Het overleg tussen partijen monde uit in een goed besluit waarna op zoek werd gegaan naar een kunstenaar om het plan vorm te geven en eraan te gaan werken.

Een idee moet tot uitvoering worden gebracht en het is een kunst op zich om daarbij de juiste kunstenaar te kiezen. Wethouder Rosmarijn Boender: “Ik denk dat we geen betere keus hadden kunnen maken als gemeente Voorst. Want uiteindelijk komt hier de hele omgeving, het groene karakter van Voorst, de blauw lucht, het vele water en de IJsselstroom samen, álles komt in het kunstwerk terug!”

Kunstenaar Margot Olde Loohuis
Ze is geen onbekende in de regio en heeft al meerdere mooie bijdragen mogen leveren door zorg te dragen voor metamorfoses in onder andere Deventer. Opvallend was haar schilderwerk op de oude woningen in de rivierenwijk, waarbij enorme wanden met klaprozen voor veel vrolijkheid zorgden in deze wijk vol ontwikkeling. Op haar website vertelt Margot over haar voorliefde voor water. Het is altijd in beweging, het reflecteert en is transparant. ‘Dit vernieuwende perspectief, het tonen van een vaak onzichtbare onderwaterwereld, de vervreemding en de verwondering die het teweeg brengt’ aldus Margot.

Ze noemde het project van de fietstunnel in eerste instantie ‘Onderwaterlandschap’ maar het werd al snel ‘Kopje Onder’ en dat is ook exact de beleving die de fietser ondergaat bij het fietsen door de tunnel. Met de juiste lichtval lijkt de tunnel zich haast te onttrekken aan de omgeving en dat is ook de bedoeling. Geïntegreerd in het groen en blauw met een verwijzing naar de delta uit de vroegere tijden, is de tunnel een prachtige beleving van diverse elementen uit de natuur. De kenmerkende vormen en kleuren van de groene waterlelies, de ervaring van fietsen door het water met daarboven de blauwe lucht welke je tegemoet komt vanaf het plafond in de tunnel.

Elke dag genoten van het werk en de mensen
Toen Margot werd benaderd was haar eerste reactie ‘te gek!’, al snel gevolgd door de vraag ‘ja maar hoe dan’. Al is de tunnel niet zo groot, voor een kunstenaar die vooral ook doeken schildert is het wel een flink oppervlakte met verschillende vormen en dus flink bewerkelijk. Margot: “Ik heb volgens mij nog nooit zo’n leuke, spannende opdracht gehad in mijn schilderscarrière.” Hoewel ze zelf het ontwerp bedacht en onderzoek deed naar de beste materialen om de tunnel om te toveren tot een kunstwerk, waren er vrienden van de kunstenaar die zeiden ‘wij gaan jou helpen!’ Door die samenwerking vorderde het werk veel sneller.

Het zgn. rauswerk was de basis, het groen en blauw als ondergrond. De vrienden gingen aan de gang met rollers en kwasten, nadat Margot eerst met haar zoon in de weer was om de muren goed schoon te krijgen. De tekeningen en schilderingen deed ze volledig zelf, voor het aanbrengen van de coating kreeg ze wederom hulp van enkele vrienden. Het was 22 augustus toen ze begon met het werk aan de tunnel, ze was dagelijks – behalve de weekenden – aan het werk. “Dit is leuk werk en het was een mooie opdracht” aldus Margot. “Het is groot kijken en groot denken, het is werken vanuit je schouder in plaats vanuit je pols.” Ze kreeg ook tijdens het werken aan de tunnel al veel duimen en complimenten van passanten. Mede daardoor heeft ze elke dag genoten van het werk en de mensen. Rond de 27e september kon Margot het werk afronden en haar handtekening plaatsen.

Wie de tunnel wil bewonderen en wil beleven moet natuurlijk de fiets pakken. De tunnel is te vinden aan de oostkant van de spoorlijn Deventer-Apeldoorn, ook goed zichtbaar vanaf de Rijksstraatweg N344 aan ‘de Deventer kant’.