Zijn complete naam is Leonardo d’ Innocenzo, getrouwd met Heidi. Zijn moeder is Nederlandse, zijn vader Italiaan. Hij is de jongste van vijf en in Dordrecht geboren. Na de vereiste opleidingen heeft hij altijd in de horeca gewerkt. 25 jaar geleden kwam hij door de verhuizing van zijn moeder in Twello terecht en vond aanvankelijk werk in Garderen en later in Nieuw Milligen. Toen hij in oktober 1993 via een uitzendbureau parttime bij de Taverne terecht kon, zag hij dat als een uitdaging en het was ook nog eens dicht bij huis. “Toen ik er kwam, waren in de rechter vleugel nét de hotelkamers ingericht, want eerder was in dit deel Slagerij Huisman gevestigd”, legt hij uit.

Tot die tijd had Leonardo altijd in de keuken gewerkt en kwam nu in de bediening terecht, maar dat bleek al gauw geen onprettig werk en het viel hem geenszins tegen. “Ik ben officieel geen hoofd-ober”, zegt Leonardo, “maar ik werk er wel het langst, ken alle ins en outs en heb een zee aan ervaring opgedaan. En natuurlijk ontferm ik me over elke nieuwkomer”. Leonardo is met honden opgegroeid, met Bouviers. En hij heeft het geluk dat ook zijn partner Heidi verzot is op deze viervoeters en die liefde deelt. In Dordrecht, toen woonden beiden nog niet samen, schafte Leonardo weer een hondje aan en eenmaal samenwonend in Twello wilde Heidi er graag nog één bij. En zo kwamen ze in aanraking met het ras Sheltie, een Shetland Sheepdog. Een bijzonder sociaal hondenras, dat afkomstig is van de Shetland Eilanden en daar ingezet wordt als schapendrijver, maar ook bij de mensen in huis leeft. Een gezellige gezinshond die overdag zijn werk doet en ’s avonds bij het gezin hoort. .

Nadat Lady, de eerste hond was overleden en de nieuwkomer zijn maatje miste moest er weer een hondje bijkomen, zo vonden de eigenaren. En zo was Rayos, toen de jongste hond, de aanleiding dat er steeds meer shelties hun intrek namen. Toen de fokker hen vroeg op de ‘Jonge Hondendag’ de jongste te showen waren Leonardo en zijn vrouw overweldigd door de herhaalde vraag van bezoekers, of de hond voor dekking beschikbaar was. En zo werd deze regelmatig als dekreu ingezet en won met gemak verschillende shows in heel Europa. Ondertussen is het gezin uitgebreid tot zeven honden, waarvan vijf thuis wonen en twee bij vrienden zijn ondergebracht onder ‘fokkersvoorwaarden’. Ze moeten beschikbaar blijven om ermee te kunnen fokken. Leonardo: “De honden zijn ons leven. Zonder hen zou het bestaan voor ons ondenkbaar zijn. Ik herken zelfs ongezien hun stemgeluid en als er één blaft, dan weet ik onmiddellijk wie dat is. De honden krijgen alle aandacht en wij doen onder andere veel aan behendigheidssport, ‘Agility’. Het gaat erom dat de hond een parcours bestaande uit verschillende hindernissen in een voorgeschreven volgorde foutloos en zo snel mogelijk aflegt. Zélf traint Leonardo bij een hondenvereniging in Epse ook honden voor shows en behendigheid. “Dat is echt mijn ding”, lacht hij, “bijzonder goed voor de conditie van de dieren”. Speciaal voor de honden hebben beiden een camper aangeschaft om ze te kunnen vervoeren naar officiële gelegenheden. Bijna alle weekenden zijn volgeboekt met activiteiten. Heidi: “Als er een nest is en zich kopers aanmelden, dan gaan ze echt door de ballotagecommissie. Wij gaan puur op ons gevoel af en als dat niet klopt, bellen we de mensen af”. Leonardo vult aan dat het hen niet te doen is om het verkopen alleen, maar vooral om een geschikt huisje te vinden. Naderhand komt het geregeld voor dat zij hun puppies bezoeken. Ook blijven zij beschikbaar om de nieuwe eigenaren met raad en daad terzijde te staan. Inmiddels is Leonardo een bekend figuur in de Sheltiewereld; hij is regiocommissaris van de Sheltievereniging in de regio Utrecht, Gelderland en Limburg en beschikt over een groot netwerk.