Het voormalige schoolgebouw is omgetoverd tot een eigentijds en sfeervol onderkomen. Een mooie centrale ontmoetingsruimte met een open keuken, de geur van verse koffie, geroezemoes van de mensen en bóvenal veel vrolijke en tevreden gezichten. Want voor iedere bezoeker wordt een activiteit gezocht die aansluit bij de persoon en dat kan heel divers zijn. Mozaïeken, textielwerk, houtbranden of het verzorgen van een lekkere lunch voor de overige gasten.

Ietwat onwennig stapt Jan ons gesprekslokaal bij ABC De Cirkel binnen. “Ik ken jou” maar dat is niet gericht aan degene die hem interviewt. Hij doelt op de aanwezigheid van een andere bezoeker, die aan de tafel naast ons aan het werk is. Eenmaal aangeschoven gaan de handen van Jan op z’n schoot. Kijkend van de fotograaf naar mij en weer terug, schuurt buurman ondertussen een stoelpoot en zegt het heel gezellig te vinden. Hij is ongetwijfeld evenzo nieuwsgierig naar wat Jan gaat vertellen.

Maar wat ga je als cliënt/deelnemer vertellen aan wildvreemden, al weet je waar ze voor komen? En wat ga ik vragen als interviewer, die niets heeft voorbereid? Blanco, geen achtergrond, puur de mens tegenover mij ervaren zoals die is. Ieder persoon heeft een ingang om een gesprek starten, een ventieltje dat losgezet kan worden. Na wat praatje prut over varkentjes en biggetjes (da’s net zoiets als koetjes en kalfjes), gaat er een knopje om bij Jan en wordt z’n blik helder.

‘Het leven loopt zoals het loopt’

“Ik ben ziek geweest, kanker. Daarvoor heb ik in het ziekenhuis gelegen, in Apeldoorn. Tussen de chemo’s door verbleef ik in Randerode (tijdelijk verblijf voor zorg en behandeling red.). Van daaruit ben ik in het beschermd wonen van Riwis (Riwis Zorg & Welzijn red.) terecht gekomen, om verder aan te sterken. Ik had lymfeklierkanker maar de kans is heel klein dat je het weer krijgt.” In één adem vernemen we een stukje levensloop van Jan en al lijkt het slechts een snapshot uit z’n leven, tijdens het gesprek wordt duidelijk, dat die vervelende ziekte een belangrijke positieve wending tot gevolg heeft gehad.

Jan woonde in de tijd voor z’n ziekte op zichzelf. Is hij daar eerst nog positief over tijdens het gesprek, ‘het ging prima hoor’, blijkt gaandeweg het interview dat Jan de grip op het leven aan het verliezen was. Jan werkte al niet meer en wil hij ons eerst nog doen geloven dat hij netjes om elven ’s avonds naar bed ging. Niet veel later komt de aap uit de mouw. Het was eerder vier uur in de ochtend dat Jan ging slapen en einde van de middag kon hij nog net wat zonnestralen oppikken.

‘Ik maak me niet meer druk om de dingen, de dure auto’s en dat soort zaken’

“Het leven had niet zoveel om handen. Als ik wakker werd ging ik eten bij een kameraad.” Op de vraag of het een doelloos leven was, is het antwoord van Jan duidelijk een nee, al beseft hij nu dat de tijd van toen hem niet zoveel bracht. “De medicatie nam ik niet regelmatig en ik leefde er een beetje op los, ha, ha, ha!” Eigenlijk leefde Jan in een soort roes. “Ik wist dat het niet goed was, maar dat roesje was prettig.” Wat extra invulling van de dag was er voor Jan, door bij vrienden de honden uit te laten. Die zogenaamde roes van iedere dag was voor Jan belangrijk, wat hij overigens ook kon creëren door hard te lopen. “Niet dat ik hardlopen lekker vond, maar het bracht mij in een bepaalde stemming”.

De ziekte van een paar jaren geleden heeft veel impact op Jan gehad. Tot in detail kan Jan ingaan op de dagen van toen en vooral ook zijn leven ervoor. Het lijkt alsof, nu hij een stukje verleden heeft opgebiecht over chaos en alcohol, er alle vrijheid is om te praten. De stiltes zijn verdwenen, er zijn lachsalvo’s na de zoveelste stoute openbaring en Jan geniet zienderogen van zijn eigen vertellingen aan ons. Want het gaat goed met deze positief ingestelde man, de warme persoonlijkheid en een vriend van velen!

‘Het is je lot’

Via het Riwis is Jan destijds in contact gekomen met ABC De Cirkel. “Ik ben hier drie dagdelen en ik mag zelf weten wat ik doe. Het bevalt me goed, er is een fijne sfeer en ik heb contact met de mensen. De gezelligheid is er, het is leuk, maar wie je hier treft zijn niet altijd dezelfden.” Daarmee doelt Jan erop, dat hij tijdens zijn aanwezigheid telkens weer andere mensen kan ontmoeten. Jan doet z’n ding en ziet dan wel met wie hij ontmoet. ”Contact is leuk en gezellig, maar er zijn geen vaste afspraken met de mensen. Ik heb hier wel een vast contactpersoon en noem haar ook wel eens het opperhoofd, ha, ha, ha!”

Wonen doet Jan thans onder begeleiding, samen met drie huisgenoten. Hij heeft goede begeleiding door het team van Mercurius. “Die hebben een pluim verdiend, dat mag wel in de krant!” Waarvan akte Jan