In de Jeugdhulp is zij als gezinstherapeut werkzaam geweest totdat ze zeven jaar lang vanwege ziekte niet in staat was om te werken. Na haar herstel keerde ze op een dag terug van vakantie en vond twee briefjes op me mat. Onafhankelijk van elkaar verstuurd door twee vriendinnen en daarin bevonden zich knipsels uit het Voorster Nieuws met een advertentie dat de gemeente Voorst op zoek was naar een nieuwe trouwambtenaar.

“Mijn vader was burgemeester in Kockengen en trouwde mijn zus”, vertelt Joke enthousiast, “toen leek het me al heel leuk om dit ook ooit te doen.” 11 jaar geleden heeft ze er dus met een kloppend hart op de baan als Buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand (babs) gesolliciteerd en werd aangenomen. Een oproepbaan, waarbij je een belangrijke rol vervult in het leven van mensen. Dat was het begin van een leuke, onvergetelijke tijd voor Joke waar ze nog geen minuut spijt van heeft gehad. “Het is het aller-leukste werk dat je kunt doen”, verklaart ze onomwonden en haar ogen stralen. “Ik ben een mensenmens’, vervolgt ze, “en na een lange ziekteperiode vond ik het geweldig om aan de blije kant van het leven te staan. Jarenlang heeft zij genoten van alle huwelijken, toch hebben haar de huwelijken met een ‘randje’ de meeste voldoening gegeven. Joke is een bevlogen iemand met veel inlevingsvermogen en bovendien maatschappelijk zeer betrokken. Mensen die in het verleden veel hebben meegemaakt, heeft zij altijd bewust extra aandacht gegeven in haar toespraak. “Er waren mensen die hadden hun eerste partner verloren en durfden een tweede huwelijk aan. Dat verdriet om het verlies heb ik nooit uit het oog verloren en altijd meegenomen in mijn verhaal. Dat doe je gewoon uit respect en dat wordt ook altijd zeer gewaardeerd”, legt ze uit, “het voelt als een soort opdracht dit te doen.” Volgens Joke Posthumus is ieder bruidspaar uniek en moet je hen het gevoel meegeven dat dit een uniek moment is. Dat zag ze als haar taak en probeerde altijd de plekken te vinden, waarmee ze mensen blij kon maken. Ze heeft ook buitenlandse inwoners getrouwd, mensen waarvan de ouders geen Nederlands spraken. Voor haar een bijzondere uitdaging om hen ook in hun eigen taal toe te spreken. “Daarvoor maakte ik graag gebruik van de vertaling en ondersteuning van een van oorsprong Turkse collega.” Ze legt uit, dat dit per definitie niet alleen leuk is voor de mensen, maar eveneens veel voldoening voor haar zélf oplevert. Ook vluchtelingen – als vrijwilliger heeft ze ooit ook voor Vluchtelingenwerk gewerkt – heeft ze af en toe in de echt verbonden en daarvoor ging ze op zoek naar een simultaanvertaler.

Omdat de functie die ze 11 jaar heeft vervuld heel dicht bij haar hart lag, was de overweging erg moeilijk om daarmee te stoppen. Daarvoor had zij een aantal persoonlijke redenen, zoals het grootmoederschap en de aandacht die ze geregeld aan haar 92jarige moeder wil geven. “Ik zal het zonder enige twijfel missen, maar aan de andere kant voelt het ook goed, dat leuke collega’s de ‘Winkel van babsen’ voortzetten. Ze heeft gekozen voor een bescheiden afscheid en een diner met 15 personen, collega’s in diverse functies binnen de gemeente, waarmee ze te maken heeft gehad in de loop der jaren en aan wie ze veel heeft te danken. Iedereen ontving van haar een persoonlijk cadeautje: een kaars in de vorm van een kei. “Het is puur symboliek”, legt Joke uit, “en staat voor een stevig fundament in het leven én warmte en licht.”

Voor de gemeente (en zich zelf) had ze iets bijzonders bedacht: “Toen ik in dit ambt begon, voelde ik me een beetje in het diepe gegooid, want trainingen voor een trouwambtenaar bestaan niet.” Dus heeft ze zélf een ‘Kleine handleiding voor (aankomende) trouwambtenaren’ samengesteld en ook belangrijke dingen voor zichzelf op een rijtje gezet. Joke had slechts één doel voor ogen: mensen blij maken op de mooiste dag van hun leven. En dat is haar onmiskenbaar gelukt. Inmiddels heeft Rinet Brinks haar taak overgenomen.