Terwijl de leerlingen buitenspelen, is er even tijd om de juffen te spreken. Op de eerste vraag hoe lang ze al lesgeven, begint Marian Schmidt-Lieferink enthousiast te vertellen: “Ik ben hier in 1972 begonnen, dus ik werk al 41 jaar op De Bongerd. Ik ben in Twello geboren en getogen. Na de kleuterkweek ben ik hier als kleuterjuf aan de slag gegaan.” Op de vraag ‘bent u de langstzittende juf’ antwoordt ze lachend: ‘‘Ja, dat denk ik wel.” Meer dan 40 jaar op de Bongerd, dat haalt Ineke de Groot-Groenenberg niet. “Nee, ik zit hier pas 26 jaar”, vertelt ze met een glimlach. “Ik ben wel in Terwolde geboren en gedeeltelijk getogen. Via onder andere Groningen, Utrecht en Teuge ben ik uiteindelijk toch weer hier beland. Ik geef nu 39 jaar les. In april volgend jaar zou het 40 jaar zijn.”
Mooie jaren
Beide juffen kijken met heel veel plezier terug op al die jaren voor de klas staan. “Wat ik geweldig vind, is de onbevangenheid van kinderen”, begint juf Ineke. “Ja, en dat ze altijd blij zijn om je te zien, elke dag weer”, vult juf Marian aan. Juf Ineke gaat door: “Het is altijd weer leuk. Ik ben wel eens van het ene jaar groep 8 naar groep 3 het jaar daarop gegaan, dan moet je heel erg op je taalgebruik letten. Ik heb alle groepen wel gehad, behalve de kleuters.” Juf Marian: “En die heb ik juist 40 jaar gehad.” “Oh, ik zou me geen raad weten”, reageert juf Ineke lachend. Voor ouders en leerlingen komt jullie vertrek best onverwacht? “Ja,voor ons ook”, antwoorden de juffen in koor. Juf Ineke: “Wat je landelijk ziet en ook hier in Terwolde, is dat het leerlingenaantal terugloopt. Daarom is aan 60-plussers gevraagd of ze met prepensioen willen gaan, dus eerder stoppen.” Juf Marian: “Hoe noemen ze dat ook alweer netjes ‘natuurlijke afvloeiing’, om op die manier gedwongen ontslagen te voorkomen.” Juf Ineke: “Je mag best weten,we hebben allebei heel erg getwijfeld, want het is best een hele stap. Er zijn toch een heleboel dingen die ik ga missen, het contact met ouders… ” “Ja, en de kinderen”, vult haar collega aan.

Moeilijke momenten
De juffen denken terug aan mooie jaren, maar ze hebben in hun carrière ook veel heftige dingen meegemaakt; het overlijden van een collega, suïcides van ouders van leerlingen, twee leerlingen omgebracht door hun moeder en een paar tragische verkeersongelukken waarbij leerlingen en een oud-leerling om het leven zijn gekomen. “Ja, dramatisch,” zegt juf Ineke. Juf Marian vervolgt: “Heel moeilijk en daar hebben we vroeger in de opleiding niets over geleerd. Je moet echt zelf leren hoe je daarmee omgaat.” Juf Ineke: “De kinderen zijn dan heel vol van zo’n heftige gebeurtenis, maar hebben het ook weer vrij snel over de dood van hun konijntje ofzo. Maar dan merk je later, dat ze er toch vaak weer op terugkomen. En daar moet je de tijd voor nemen.” Door al die gebeurtenissen is het team van de Bongerd wel heel hecht, vinden beide
juffen. “Je krijgt een band met je collega’s, want je maakt het toch allemaal samen mee.”

Dan klinkt de bel, de pauze is afgelopen en dus ook het interview, want de klas stroomt vol met kinderen. Op de valreep nog net tijd voor een korte vraag ‘En nu, het zwarte gat?’ Juf Marian antwoordt met een schaterlach: “Dat denk ik niet.” Beiden herhalen nog eens wel de kinderen, collega’s en omgang met ouders te gaan missen. “Ja, en de structuur,” voegt juf
Ineke toe, “maar vervelen hoeven we ons niet hoor, zodra mensen horen dat je gaat stoppen, word je meteen voor allerlei commissies gevraagd.” “Maar op de cursus Pensioen in Zicht,” vult Juf Marian aan, “heb ik geleerd dat je eerst alles rustig moet laten bezinken en niet meteen aan allerlei vrijwilligerswerk moet gaan beginnen. Ik heb nu meer tijd voor sport en hobby’s.” “Voor mij zijn dat muziek en natuur…” Maar meer kan juf Ineke daar niet over vertellen, want dan klinkt
het alweer ‘Juf, juf ...’ De leerlingen vragen weer al hun aandacht en die krijgen ze ook, nog een volle maand. Mocht u Marian en Ineke nog gedag willen zeggen, dan bent u van harte welkom op woensdag 3 juli tussen 16.00 en 18.00 uur op obs de Bongerd in Terwolde.