Het was weer net zo’n groot feest als twee jaar geleden, toen het voor het eerst werd georganiseerd. Allemaal lekkere hapjes, koffie en frisdrank in het lokaal van groep acht. Workshops, kerstbakjes maken en verkopen voor het goede doel, ‘s avonds de bingo, en als klapstuk de veiling. Twee jaar geleden hadden we al een hele goede veilingmeester, ook nu werd een groot geldbedrag opgehaald. En toeval is of niet, was twee jaar geleden de veilingmeester een prominent lid van de Rotary, nu was de beurt aan een ouder die actief is bij o.a. de Lions. Het geeft maar weer aan als er met succes geld opgehaald moet worden je het beste deze organisaties of leden ervan erbij kunt hebben. En niet te vergeten, onze eigen Voorster Nieuws was aanwezig met een heuse tent. Kerstmarkten en allerlei andere evenementen zijn gewoon heel leuk en gezellig. En, zoals bij ons op school, heel ongedwongen en vooral gezellig met een grote inzet van velen. Ik hoop dat dit soort kleinschalige evenementen nog heel lang blijven bestaan, en dan zonder beveiligers, poortjes enz.

Nu zal dat bij een school of een kerk hoop ik nog wel mee vallen in de toekomst.

Maar dat de tijden veranderen kunnen we allemaal zien om ons heen. Ik denk even terug aan 30 april 2009. Op deze ochtend was ik in Apeldoorn. Niet voor het bezoek van de koninklijke familie, maar voor een voor ons gezin blijde gebeurtenis.

Afgelopen maand reed ik weer langs de Naald, de plek waar het drama toen gebeurde. Ik ken meerdere mensen die er toen bij waren, niemand had dit ooit voorzien. Een handjevol dranghekken was de beveiliging. Via de Loolaan reed ik door het centrum, het Oranjepark aan mijn linkerhand. Langs de Van Der Houwen van Oordtlaan, waar langs dit park veel materieel van de politie opgesteld stond. Vervolgens reed ik langs het gemeentehuis van Apeldoorn, waar onder ook de parkeergarage zit. Ik zag het al meteen, we leven in andere tijden. Ik zag dingen die je in het niet eens zo verre verleden alleen op t.v. zag en dan met name in Israël. Bij het gemeentehuis , daar waar de Stationsstraat begint, was de straat afgezet met enorme betonblokken. Ik heb er even op gelet, het waren blokken die je in elkaar kunt klikken zodat het een geheel is. Op het fietspad speciale blokken van kunststof. En een slagboom waar geen vrachtwagen door heen kan. En dit alles omringd met veel beveiligers. Serious Request was neergestreken in Apeldoorn, en volgens de plaatselijke politiek moest het vooral een gezellig feestje zijn. Nog maar een paar jaar geleden ondenkbaar in Nederland, maar blijkbaar nodig als je iets organiseert.

De onschuld zijn we helaas al lang voorbij, hopelijk kunnen we dit in onze plaatselijke scholen en kerken nog wel vasthouden. Helaas geldt dit allang niet meer voor joodse scholen en synagogen in b.v. Amsterdam. Op deze plaatsen is de ongedwongenheid en veiligheid, helaas ook in Nederland, al lang verleden tijd.

Ik wens u en de uwen ondanks alles een gelukkig nieuwjaar toe.

Derk van Eext