In Voorst wordt ook op hoog niveau duivensport bedreven. Er wonen nog slechts enkele liefhebbers in het dorp dat de naam geeft aan de gemeente. Op één na zijn ze allemaal lid in Zutphen. Freek Wagenaar is al vanaf begin 80’er jaren lid van de Twellose postduivenhouders vereniging Steeds Verder. Hij is een echte kenner van het spelletje en probeert zijn duiven zo natuurlijk mogelijk te verzorgen. Dat houdt b.v. in dat de duiven op zondagmorgen altijd lekker in de tuin mogen scharrelen om daar de nodige vitaminen en mineralen weer te kunnen aanvullen. Dus geen poedertjes of pilletjes uit pakjes maar puur natuur.

Vanwege een allergie voor een eiwit dat de duiven produceren is het voor Freek niet mogelijk om het hele jaar duiven te houden. Al vanaf 1995 speelt Freek, met een korte onderbreking, alleen met jonge duiven die door bevriende liefhebbers voor hem worden gefokt. Daardoor zijn er vanaf oktober tot half maart geen duiven bij Freek op de hokken, en dus ook geen kans voor opbouw van zijn allergie.

Vanaf het begin af aan zat Freek altijd al bij de kampioenen. Hét hoogtepunt was natuurlijk het wereldkampioenschap dat in 1997 werd behaald door Garfield. Deze door Albert Hendriksen gefokte duif was een vliegend fenomeen. Met tal van eerste prijzen tegen duizenden duiven werd in zijn geboorte jaar met glans de fel begeerde titel binnengehaald. Ook de volgende jaren vielen er meer dan regelmatig (duif)kampioenschappen te noteren. Albert Hendriksen haakte af als leverancier van jonge duiven en Bram Scherpenzeel diende zich aan. Albert bleef verbonden aan het Team als administrateur en Bram zorgde meermaals voor meer dan gemiddelde duiven. Ook heeft Freek nog een beperkt aantal eigen kweekduiven elders onder gebracht.

Ondanks alle perikelen met corona ging het seizoen, in tegenstelling tot dat van de oude duiven, voor de jonge duiven op het geplande tijdstip van start. De eerste vluchten verliepen stroef maar gaandeweg kwam er ritme en schwung op de duiven. De broertjes ’57 en ’58 van Bram bleken echte pointeurs te zijn. Met meerdere eerste prijzen en topnoteringen lieten ze zien uit het beste hout gesneden te zijn. De vader van deze 2 duiven is een prima kweekduif van Bram en de moeder een duivinnetje van Henk en Frank Jacobs uit Broekland. Tevens had Freek een aantal duiven van de familie Eijerkamp die hun steentje bijdroegen. Naarmate de afstanden groter werden, werd het spel van Freek sterker. Hoogtepunt was de vlucht vanuit Nanteuil le Haudouin (413 km). Freek had 20 duiven ingezet en scoorde daarmee 19 prijzen. Dit leverde hem de titel “Grootmeester” op. Een klassement dat wekelijks wordt opgemaakt. Freek scoorde daarin zoveel punten dat hij ook de beste prestatie van het jaar had met de jonge duiven. Grootmeester over 2020 dus.

De grootste verrassing moest nog komen. Door de geweldige score op Nanteuil bleek Freek een reuzensprong te hebben gemaakt in het klassement van het Nationaal kampioenschap. Met ruime voorsprong werd Team Freek Wagenaar nationaal kampioen. Gewoonlijk worden de kampioenen op de diverse niveaus gehuldigd tijdens feestmiddagen of avonden. Dat is er helaas dit jaar niet bij en dus dreigt zo’n geweldige prestatie zomaar geruisloos voorbij te gaan.