Overbelasting

Vier remises, drie nederlagen en slechts één overwinning was de oogst aan het eind van de avond. Coen Hilbrink vergiste zich al in de opening en liep de hele avond achter de feiten aan. Ook Henk Casteel capituleerde. Een slim giftig pionzetje viel zijn paard aan en creëerde tegelijkertijd overbelasting van een ander stuk. Wobbe de Vries dacht dat hij redelijk stond, maar overschatte zijn stelling. Hij verloor een cruciale pion en zijn stelling stortte in. Na nog een fout gaf De Vries op.

Twee remises

In een Italiaanse opening werd Jos Barendregt gedwongen een loper te ruilen met een dubbelpion als gevolg. Een zwakke randpion kon hij nog voorkomen, maar een reële winstkans was er niet. Barendregt mocht tevreden zijn met remise. Na een slecht begin waarin René Rouwhorst bijna een centrumpion verspeelde en enkele tempi verloor, herstelde hij zich met een aantal goede zetten. Rouwhorst kreeg kansen, maar zag teveel beren op het bord. Toen tot remise besloten werd was de partij in evenwicht.

En nog twee

“Het was geen heroïsch gevecht, maar een slappe remise!” Zo beschreef Tjeerd de Jong zijn partij, die opende met een gesloten variant van de Catalaan. Het positieve was dat De Jong, die weliswaar veel tijd verbruikte, dit keer niet in tijdnood kwam. De risicovolle doorbraak die Kees Kuijk forceerde kostte Kuijk een toren tegen een loper, omdat hij een penning over het hoofd had gezien. Maar met een tegenstander in tijdnood accepteerde Kuijk het remiseaanbod, dat hij eerder op de avond had afgeslagen.

Eigen feestje

Gerard Bons had een licht initiatief. Toen hij een pion verzuimde te oogsten, ontstond een gecompliceerd eindspel. Terwijl de zeven anderen al lang klaar waren en treurden over die 2-5 achterstand, sloeg Bons in wederzijdse tijdnood toe, en strafte een foutje van de tegenstander ongenadig af. Na het intensieve gezwoeg van de grijze massa vierde Bons die enige zege alsof hij de winst voor het hele team had binnengesleept.