Hoe is het leven van Jürgen Wolff van Wülfing thuis, naast je werk én fractievoorzitterschap van CDA Voorst?
Het is altijd druk bij ons. Karin runt een bed & breakfast, ik heb een fulltimebaan én de raad, dus dat voelt soms als twee keer veertig uur per week. We hebben vier kinderen en al redden ze zichzelf in grote mate, als ouder blijf je altijd meedenken, meeleven – en zorgen. Tegelijk vinden we ook onze rust, quality time plannen we bewust in en dat kan ook gewoon een kwestie zijn van samen eten.

De datum van dit gesprek is 19 april 2025. Hoe staat het CDA Voorst ervoor richting de verkiezingen van 2026?
De kaarten liggen op tafel. We merken dat landelijke ontwikkelingen invloed hebben, ook al opereren we hier echt lokaal. Het CDA heeft het landelijk moeilijk gehad, ging door het stof. Dat straalt ook uit op die lokale partij. Anderzijds is het nu een hele positieve lijn in Den Haag,

We zijn een lokale partij met oog voor de belangen van de inwoners van de gemeente Voorst. Maar laten we vooral die verkiezingen van volgend jaar eerst afwachten.

Heb je als CDA in Voorst nog voordeel van het landelijke netwerk?
Zeker. Ik heb bij het vluchtelingendossier kunnen bellen met mensen uit Den Haag. Dan krijg je inzichten waar je lokaal nog niet aan gedacht had. Zo werkt het: korte lijntjes, een netwerk met kennis.

En ja, Henri Bontenbal is voor mij echt een goede gesprekspartner. Landelijk en lokaal lijken vaak gescheiden werelden, maar het helpt enorm als je op de juiste momenten kunt schakelen. En tegelijk blijven we hier gewoon lokaal opereren. Geen dictaten van bovenaf. We doen het samen, voor Voorst.

Hoe kijk je terug op de afgelopen jaren in de coalitie?
De coalitie uit 2022 was bedoeld als een akkoord op hoofdlijnen. Dat klinkt mooi – samen weven aan een breed doek – maar soms raakt de draad zoek en liggen we mijlenver uit elkaar.

De omstandigheden hielpen ook niet, zoals de naweeën van corona, de energiecrisis, opvang van vluchtelingen… het kwam allemaal tegelijk of vlak na elkaar. Het is jammer om als coalitiepartners elkaar dan in extremiteiten aan te treffen. Toch zie ik wel degelijk een coalitie die blijft proberen, die verantwoordelijkheid neemt.

Is er een basis om door te gaan met deze coalitie na 2026?
We houden alles open. Eerst maar eens zien hoe de verkiezingsuitslag eruitziet. Ik snap dat collega’s zeggen: acht jaar heb je nodig om iets op te bouwen. Daar ben ik het mee eens. Maar ook: je hebt mensen nodig die door willen én kunnen én het is ethisch om je in te zetten en je best te blijven doen.

Peter Wormskamp is wethouder namens het CDA, dat doet hij met hart en ziel. Maar het is ook zijn werk, daar voel ik verantwoording. En ikzelf? Je moet niet alleen voorzitten als fractievoorzitter, je hebt ook echt het roer in handen om samen lijnen uit te zetten en koers te houden. Je bezig houden met de fractie, het bestuur, de wethouder. Daar zou ik nog wel vier jaar mee door willen en ik weet dat onze wethouder dat ook wil.

Een aantal van je voorgangers in dit interview lieten zich kritisch uit over omgangsvormen in de gemeenteraad.

Er is veel gebeurd in de afgelopen jaren. Emoties liepen soms hoog op. De onderzoekscommissie heeft een spiegel voorgehouden, maar dat betekent niet dat iedereen zich erin herkent. Toch: het is goed dat we weer met elkaar praten. Dat is de eerste stap. Het zou mooi zijn als we die intentie kunnen vasthouden. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: iets goeds doen voor de gemeente. Maar dan moet je wel normaal met elkaar omgaan.

Jullie spreken als CDA vaak met veel woorden. Komt de boodschap dan goed over?

Goede vraag. We moeten oppassen dat we niet te veel tekst gebruiken. We zijn ook niet de enige partij met soms flinke bloemlezingen. Maar als je de kern wilt raken – ook voor mensen die meekijken – moet het beknopter. De tijdslimiet van drie minuten per spreker helpt daar niet altijd bij. En ja, dat is soms frustrerend, want je hebt veel te zeggen. Maar het dwingt ook tot helderheid.

Heb je voorbeelden van hoe het anders kan, wat je bijvoorbeeld elders hebt ervaren?

Brummen doet het knap. De sfeer daar, de manier van vergaderen, de toon – dat is echt anders. Ik heb daar bewondering voor. Je ziet wat er mogelijk is als mensen zich respectvol gedragen en elkaar ruimte geven. Dan komt er meer uit de raad, meer uit het debat. Dat zou ik ook graag in Voorst zien.

Hoe kijk je aan tegen participatie? Een modewoord of essentieel?

Beetje van beide. Het is een woord dat sleets is geworden, maar de inhoud blijft belangrijk. Als je mensen meeneemt in plannen, ze serieus betrekt, dan krijg je betere besluiten. Maar het is geen toverstaf. Daarna begint het echte werk pas: alles uitwerken, overleggen, aanpassen. Participatie is een route, geen eindstation. We zien in dorpen dat het kan werken, maar dan moet je het wel goed organiseren.

Wat zijn jullie ambities voor de komende vier jaar?

Voor mij staat fatsoenlijk samenwerken in de raad met stip op één. Als de sfeer goed is, kun je samen bergen verzetten. Daarnaast willen we blijven inzetten op bijvoorbeeld woningbouw. Kijk, als Den Haag 40.000 woningen wil bouwen in het oosten, moeten wij niet alles klakkeloos overnemen. We willen leefbare dorpen houden, groen behouden voor volgende generaties. Je bent er niet voor jezelf, je laat iets achter. Dat besef moet leidend zijn.