In Nijbroek zijn tijdens de oorlog nooit die verschrikkelijke dingen gebeurd die er in veel andere delen van het land wel zijn voorgevallen. Nooit werd er iemand opgepakt, laat staan geëxecuteerd en er zijn ook geen razzia’s gehouden. Op het kerkhof zul je tevergeefs naar oorlogsgraven zoeken.

Tijdens de oorlog was Henk van Eek nog een jongen. Hij put uit zijn eigen herinnering en uit de verhalen die hij gehoord heeft over de oorlogstijd in Nijbroek.

Meer nog dan anders was Nijbroek in die dagen een hechte gemeenschap. De dominee was Duitsgezind en lid van de NSB. Toch was hij op geen enkele manier fanatiek, vanaf de kansel werd nooit over politiek gesproken. Wel dachten de mensen, als de dominee bij de NSB is, dan kan dat toch niet zo slecht zijn. Er waren dus meer NSB-ers in Nijbroek, zonder daar verder een grote politieke waarde aan te hangen. Zo ging eigenlijk iedereen zijn eigen gang.

Natuurlijk was niet iedereen daar even blij mee. Om daar uiting aan te geven, schilderde iemand ’s nachts eens een van de koeien van zijn NSB-buurman helemaal oranje. Hoewel bekend werd wie het gedaan had, bleven ze gewoon goede buren. Dit tekende de sfeer in het dorp.

Fietsen waren er nog in Nijbroek, al moesten ze wel verstopt worden, zeker tijdens het laatste oorlogsjaar. Die fietsen verborg men vaak in een stukje bos dat zich rechts aan het einde van de Monnikenweg bevond, in buurt van waar Henk van Eek woont. Maar niet alleen fietsen, ook paarden, want in de hongerwinter werden alle paarden door de Duitsers in beslag genomen. Alleen de paarden van de bewoners van de Monnikenweg bleven gespaard. Toen ter ore kwam, dat men de paarden moest inleveren, verstopte men die gauw in dat bosje. Om beurten bewaakten de boeren overdag die plaats en gaven ze de dieren water en hooi.

Mensen hielpen elkaar, aan welke kant je ook stond. Zo kon het zelfs zijn, dat op Lommerlust waar tijdens de oorlog Joden ondergedoken hadden gezeten, ook de NSB-burgemeester van Groningen even een veilig onderkomen vond.

En die dominee dan? Hij werd uiteraard na de oorlog afgezet en mocht de eerstkomende vijf jaar niet meer preken.

Dit verhaal is onderdeel van de reeks ‘Nijbroekers in beeld’ en is geschreven in het kader van het project Polder Nijbroek. De polder Nijbroek is het gebied tussen de Vloeddijk, Veluwsedijk, Bekendijk, Kadijk en Zeedijk. Het is een eeuwenoud landschap, een unieke en cultuurhistorisch waardevolle plek. Tegelijkertijd is het een gebied in beweging, dat vraagt om aandacht voor thema’s als duurzaamheid, energie, water, recreatie, leefbaarheid en economie.

Plaatselijk Belang Nijbroek en gemeente Voorst hebben de handen ineen geslagen om een toekomstbeeld voor Nijbroek en haar polder te maken. Dit toekomstbeeld wordt geschetst met Nijbroekers, onder begeleiding van bureau Open Kaart. Op 20 juni was een eerste drukbezochte bijeenkomst, waarin gewenste en ongewenste toekomstbeelden werden verkend en belangrijke thema’s op de kaart werden gezet. Op 12 september volgt de tweede bijeenkomst, om 20.00 uur in Dorpshuis de Arend. U bent van harte uitgenodigd!

Meer informatie over het project én meer verhalen van Nijbroekers vindt u op www.poldernijbroek.nl