Een van de vele vondsten die aantonen dat de oorspronkelijke bevolking van een van de oudste polders van ons land (en daarvoor een gevaarlijk, maar bewoond moerasgebied) zelfbewuste lieden waren, niet voor een kleintje vervaard, en volgens de overlevering slimme krijgslieden die patrouilles van graven, hertogen en ook van keizer Karel veelal via slinkse wegen te wijs af waren. De gevonden zéér zeldzame haakbukskogel was duidelijk te determineren, maar ongelukkigerwijs ontbrak een behoorlijk stuk van het projectiel. Dat is dan jammer, maar voor het inpassen in de geschiedenis van de streek niet onoverkomelijk. Echter, het is hier al eerder vermeld, wat ook verloren wordt. Evert Kluin spoort het weer op. Dat is nu ook gebeurd. Hij wist op miraculeuze wijze de andere helft van de kogel uit de klei te bevrijden. Een vondst, die in de analen van de archeologie met stip zal worden aangemerkt. Niet zozeer om de vondst zelf, maar vooral omdat het bijkans nooit lukt om delen van één en hetzelfde voorwerp terug te vinden, laat staan de twee helften van een haakbukskogel. Een prestatie van en met gewicht.