Voor een aandachtig gehoor gaf voorzitter Ton Kock in zijn openingsspeech het thema van de expositie ‘Als de aarde kon spreken…’ letterlijk invulling. Hij liet moeder aarde aan het woord. Een van haar grieven: “Sinds de oerknal zweef ik al miljarden jaren rustig door het heelal, maar pas sinds 10.000 jaar heb ik last van mensen die in mijn aarde wroeten. Dat doen ze in vuursteenmijnen, kalksteengroeven, steenkoolmijnen, marmergroeven, kopermijnen, diamantmijnen, tinmijnen, met oliewinning en gaswinning. Allemaal uit míjn lijf gehaald. Omdat een kleine groep van die mensen er rijk van wil worden. En die roepen dan: “Het is mijn grond”, en voeren daar zelfs soms oorlogen over . Nee”, zei moeder aarde: “het is míjn grond, en dat gewroet van jullie ben ik zo spuugzat!”

En voorzitter Kock vervolgde: ‘Maar weet je waar moeder aarde blij van wordt? Als kinderen in haar wroeten. In de tuin, in de zandbak, op het strand….” Waarna hij de aanwezige kinderen uitnodigde om in een berg zand te wroeten. Daar vonden ze een cadeautje van moeder aarde: een stuiterbal in de vorm van een aardbolletje. Toen ze hun vondst triomfantelijk toonden, was ieders conclusie: deze kinderen die nog een hele toekomst op onze aarde voor de boeg hebben, hebben samen de zomerexpositie op een originele wijze geopend! Er werd nog lang nagepraat over de vele bijzondere kunstwerken die door het thema zijn geïnspireerd. Na enkele uren gingen de laatste bezoekers met een goed gevoel naar huis.