In het grootste lokaal stond de televisie stipt om 18:00 aan voor de aftrap tegen Oostenrijk. De kinderen hadden allemaal hun best gedaan op hun oranje outfits en ook de ouders lieten zich van hun beste kant zien. Met zo’n honderd aanwezigen, kroop iedereen bij elkaar om de voetballers aan te moedigen.

Ondanks de eigen goal waar de wedstrijd zo’n beetje mee begon, lieten de kinderen zich niet uit het veld slaan. “We gaan voor winst hoor”, riep de één. “Nederland gaat gewoon winnen”, klonk het van een andere kant. De spanning zat er flink in, maar aan vertrouwen in het team ontbrak het niet. En aan voetbalkennis ook niet. Een hoop kinderen riepen al ‘buitenspel’ nog voordat de vierde Oostenrijkse treffer officieel was afgekeurd.

De saamhorigheid was de hele wedstrijd lang voelbaar en de supportersliedjes brachten de sfeer er goed in. Hup Holland Hup kwam voorbij, Memphis Depay werd toegezongen en voor Wout Weghorst werd ook luid gezongen. Tijdens de laatste 2 minuten, toen sommigen de moed hadden opgegeven, klonk het her en der nog steeds optimistisch: “Ze maken gewoon nog 3-3 hoor!”.

De eindstand was misschien niet om over naar huis te schrijven, het optimisme van de kinderen maakte veel goed. “Helaas, geen winst, maar we gaan wel door”, klonk het. En: “We komen alsnog in de EK-finale te staan hoor! Deze wedstrijd was gewoon even een dipje.”