Martin Sminia heet als lid van de galeriecommissie iedereen welkom. Hij wijst op de werken van 24 exposanten en geeft iedereen de opdracht, minimaal 8 seconden aan elk kunstwerk te besteden. “Loop niet achteloos verder of sla iets over als de eerste indruk niet boeit” luidt zijn welgemeende raad “blijf staan, laat het even op je inwerken en beoordeel dan wat je ziet en voelt.” Naarstig zoeken naar de titel raadt hij eveneens af. “Vaak voldoet je eigen invulling of zie je een kunstwerk anders, dan de naam suggereert.” Immers: De werken nopen vaak tot onderzoek naar wat er werkelijk achter schuil gaat. Dat weet Martin Sminia als geen ander. Een eigen schilderij zonder titel werd door kinderen spontaan als ‘dierentuin’ beoordeeld. En jawel, bij nadere beschouwing is het niet moeilijk, dieren en dierensilhouetten daarin te ontdekken.

Twee in een
Heeft Joke Sterk ingespeeld op de financiële crisissituatie? Kijkend naar een buitengewoon kunstwerk rijst deze vraag, maar wordt niet door de kunstenares bevestigd. Een opmerkelijk schilderij met een voor- en achterzijde. ‘Jantje de Bok’, een ontroerende dierenbeeltenis aan de ene kant en ‘Witte de boxer’ aan de andere. Met één aankoop ben je dus trotse eigenaar van 2 schilderijen, waarin Joke’s dierenliefde tot uitdrukking komt.
Een expo van details, kleurencombinaties en vormen. Met kleurrijke glasobjecten b.v. en een kitscherige, maar daarom juist fraaie piramide van keramiek. Sierlijke zwarte pentekeningen van steenuilen, waarin alleen de ogen en de snavel met een geel stipje zijn ingekleurd en die Lucia de Pauw natuurgetrouw op papier heeft weten te brengen. Het is simpel genieten van heel veel moois, direct onder je ogen, zoals aquarellen, olieschilderijen en gemengde technieken. Maar ook fotografie. Een dierenfoto noopt tot nader onderzoek en achteraf blijkt, dat Peter Bothof geduldig heeft afgewacht tot dat de tong van een koe in diens neusgat belandde. Bliksemsnel vastgelegd leidde dit tot een foto, die je onherroepelijk laat lachen. Het oranje hoekje met abstract werk en gemengde technieken mocht in het kader van het WK niet ontbreken.

Verwondering
Er is een grote variatie, maar de kunstvormen versterken elkaar. Een kruispunt van kunsten, die elkaar op wonderbaarlijke wijze ontmoeten. En iedere exposant heeft zijn/haar eigen link met kunst, verschillende interesses en inspiratiebronnen. Allemaal is het hun gelukt, een brug naar de toeschouwer te slaan en ook al heeft deze expositie geen thema, dan zou ze toch de naam ‘Verwondering’ kunnen dragen. Want elk stuk apart wekt de behoefte, nauwkeurig te kijken en heeft verwondering tot gevolg. Verwondering over de vaardigheden die mensen kunnen ontwikkelen om iets blijvends te maken, waarbij mens en dier en de natuur centraal staan.