‘Het is niet wat er met de dieren gebeurt, maar met mensen’ Dierenarts Maurits Bosgoed bundelt zijn

Regio- Wekelijks kunnen we in onze krant Voorster Nieuws genieten van de columns, waarbij Maurits Bosgoed ons meeneemt in zijn belevenissen als dierenarts. En er valt heel veel te beleven in het gebied tussen Heerde en Klarenbeek met de IJssel als natuurlijke grens. Een verzameling van 55 columns is gebundeld in een boekje en vanaf vandaag verkrijgbaar. Door Jos Bosch

Het is een voor de hand liggende vraag maar ook de basis van dit gesprek met Maurits: hoe ontstond jaren geleden het idee om te gaan schrijven over je werk? Maurits: “Ik maak best veel mee en op verjaardagen worden wel eens vragen gesteld zoals ‘heb je iets leuks gedaan?’ Ja, honderden dingen, zoveel verhalen maar die verdwijnen dan weer uit de gedachten. Maar na een verjaardag dacht ik; dát was een mooi verhaal geweest!”

Cavia’s in het gras
We zijn inmiddels aan tafel geschoven, waarbij we door een grote raampartij naar buiten kunnen kijken. Cavia’s lopen her en der over het gras en dat is een niet alledaagse aanblik. Voor Maurits en z’n gezin heel normaal, zoals de vele andere dieren die rondlopen. “De cavia’s verzorgen het gras, daarbij zijn ze zinnelijk dus ze laten niets na, dat doen ze in hun hok. Het zijn er zo’n tachtig” aldus de dierenarts. De natuur gaat hier haar eigen gang want ook bij onraad weten de dieren elkaar te waarschuwen.

‘Het is niet wat er met de dieren gebeurt, maar met mensen’
Terug naar het verhaal over de oorsprong van het idee om columns te gaan schrijven. Maurits: “Het is zonde dat anderen geen idee hebben hoe een werkdag van een dierenarts eruit ziet. Zeker voor mensen die geen dieren hebben. Terwijl het toch best een apart beroep is in vergelijking met veel andere banen. Ik ervaar ook dat lezers het interessant vinden. Het is namelijk niet wat er met de dieren gebeurt, maar met de mensen.”

De meeste voorvallen zijn leuk en sprankelend aldus de arts annex schrijver en zo ontstaan ook de verhalen. In zijn columns worden namen genoemd, van de dieren en van de ‘baasjes’. Ook worden er toestanden beschreven die persoonlijk zijn. Over bijvoorbeeld een man die onder invloed van drank of drugs is. Weten de mensen dat je over hen schrijft? “Soms gebruik ik de echte naam, dan heb ik het ook gevraagd. Maar bij oudere verhalen gebruik ik een andere naam.”

Maurits legt uit dat hij een gebeurtenis ook wel eens aanpast op bepaalde details, om daarmee herkenning of vergelijking te voorkomen. Maar de essentie van het verhaal, hetgeen waar het om gaat, blijft bewaard. En hoe zit dat bij de dieren? “Heel soms gebruik ik de echte dierennaam omdat het bijvoorbeeld een grappige is.”

‘Soms denk ik, dit wordt een verhaal. Maar dan weet ik het later niet meer’
Wie denkt dat Maurits altijd pen en papier bij de hand heeft om aantekeningen te maken voor een verhaal, vergist zich. “Soms denk ik, dit wordt een verhaal. Maar dan weet ik het later niet meer.” Hij heeft tijdens het werk de handen vol aan de zorg voor dieren én de mensen er omheen. De verhalen worden op zondagavond geschreven, dan gaat Maurits ervoor zitten. “Eerst een half uurtje om te bedenken hoe het verhaal moet worden” legt de schrijver uit. Om vervolgens bijvoorbeeld na het eten de column uit te schrijven.

Wekelijks kunnen we de belevenissen lezen in de krant, 55 daarvan zijn er nu gebundeld. Maurits: “Mensen vragen er wel eens naar en anders verdwijnt een verhaal in de la of de krant gaat op een stapel. Een boekje is gewoon leuk, voor mezelf maar ook voor mijn dochter Nova, voor later. Je komt ook verhalen weer tegen en dan denk je ‘oh ja!’. Het is ook leuk om de reacties te horen van de mensen.”

James Herriot
In een van zijn columns maakt Maurits een vergelijking met James Herriot, naar de gelijknamige tv-serie uit de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw, ontstaan uit de belevenissen van dierenarts en schrijver Alf Wight. De hit op tv laat het dagelijkse leven zien van een jonge dierenarts die het beslist niet altijd makkelijk heeft met de mensen. “Ik zie in mijn dagelijkse werk een afspiegeling van de mensheid in de maatschappij. Soms zie ik in een enkel uur alle diversiteit aan emoties voorbijkomen. Lachende mensen, maar ook huilende mensen. Soms is het ook zielig, maar ik hoef geen tranen te plukken en kan gewoon mijn werk doen.”

Maurits vervolgt zijn nuchtere kijk op de dingen. “Soms begrijp ik de keuzes van mensen niet als het gaat om hun dieren. Met weinig budget bijvoorbeeld toch dure dieren houden. Waarom? En euthanasie, een ernstig moment, maar toch kan het heel mooi zijn om te doen. Door een dier te helpen dat bijna dood is. Een heel ander voorbeeld is een agressieve hond. Die hond weet niet dat die dood gaat, maar iedereen staart naar het dier, dat met vraagtekens terug kijkt alsof het zegt ‘wat gaat er gebeuren?’ De hond gaat slapen, dát is er wat er gaande is.”

Lang niet altijd wil Maurits ingrijpen wanneer een dier iets mankeert. “Heel vaak is ‘niets doen’ een hele goede therapie. Kijk het aan, wacht af, in plaats van direct alles uit de kast te trekken. Dat kost veel geld en het dier heeft er niet altijd wat aan. Ziektes kunnen vanzelf over gaan.”

De rol van vrouw en dochter

De koffie wordt door Monique Aalpoel gebracht, de vrouw van Maurits. Ze is kindercoach met een eigen praktijk aan huis én ze is degene die de stukken van haar man naziet. “Monique leest de stukken een keer door. Taalzaken, spellingen, maar ook de logica van de mensen. Ik kan schrijven over een ‘hij’ en zit dan helemaal in het verhaal, terwijl Monique dan opmerkt dat niemand zal begrijpen wie die persoon dan is.”

Dochter Nova van 8 maakt wekelijks de tekeningen. Leest ze dan eerst de verhalen en slaat aan het tekenen? “Tekenen vind ik zelf heel leuk en mijn dochter Nova doet dat ook graag. Ik vroeg het haar te doen en het zag er direct al grappig uit. Ik zeg wat er getekend moet worden. Bijvoorbeeld papa staat bij de operatietafel en een kat moet worden vastgehouden. Nova komt dan met een schets, daar hebben we het over en dan maakt ze de tekening af.”

De zon straalt het over landgoed terwijl we naar buiten lopen voor een foto. Even schudden met het gele voerbakje en zelfs cavia’s lijken heel hard te kunnen rennen. Vanaf vandaag ligt de bundel columns voor verkoop bij Boekhandel Oonk in Twello als ook in de praktijk van Maurits: Dierenartspraktijk Vaassen, Laan van Fasna 18 in Vaassen.

woensdag 1 februari 2023

Deel dit bericht