“Waar vind je de dichtstbijzijnde AED? Waar hangen ze überhaupt in Twello?” Aan het woord is Marjon van der Linde, ambulance verpleegkundige, die een groep derdeklassers voor zich heeft. Al snel komen er antwoorden. Bij Kokkie, bij de Jumbo en Albert Heijn. Dat er ook een AED hangt bij Boekhandel OONK was nieuw voor de leerlingen. En zo volgden nog een paar locaties. “Hebben jullie een idee hoelang het duurt voordat wij met de ambulance vanuit Deventer in Twello zijn? Dat duurt wel zo’n zes, zeven minuten en in die tijd maken jullie het verschil. Als jullie in die tijd al begonnen zijn te handelen, dan is de kans dat iemand het goed overleeft aanmerkelijk groter. En jullie kunnen het. Handelen. Al bel je alleen maar naar 112 en volg je de instructies op van de meldkamer. Zolang je maar begint te handelen. Dat is altijd beter dan wachten op de ambulance. Jullie kunnen al zoveel beginnen en jullie kunnen het!” Marjon van der Linde vertelt enthousiast over de kunsten van het reanimeren en laat aan de hand van beelden zien wat er gebeurt met iemand die door een hartstilstand getroffen wordt.

Een pakkend voorbeeld is de opname van voetballer Christian Eriksen, die tijdens een voetbalwedstrijd tussen Denemarken en Finland ineens ter aarde stort. Volgens Marjon het perfecte plaatje. Een mooi voorbeeld om van te leren. “Zie je wat er gebeurt”, vervolgt Marjon. “Kijk naar zijn ogen en het happen naar lucht. Wat vergeten deze hulpverleners eigenlijk wat ze zouden moeten doen?” “Op zijn rug leggen mevrouw. Dat doen ze helemaal niet.” Dat had de leerling goed gezien. Het duurde te lang voordat Eriksen op zijn rug lag en de reanimatie begon. Marjon laat de leerlingen ook zien hoe de voetballer het veld verliet. Op een brancard met zijn ogen open en met eigen ademhaling. Bij kennis dus, dankzij het snelle ingrijpen van hulpverleners om hem heen. Marjon liet de leerlingen ook meedenken in wat hierbij anders had kunnen zijn. “Waarom ging het bij Nouri dan mis jongens?” “Omdat niemand begon te reanimeren mevrouw.” De groep leerlingen had alle aandacht voor hetgeen ze zagen en hoorden. Er was een grote mate van betrokkenheid bij deze reanimatieles.

De reanimatielessen werden in 2019 voor het eerst op de school gegeven. Op initiatief van Linda Boerkamp, ouder van een van de leerlingen, werden destijds de eerste lessen gegeven. In de afgelopen jaren was dat vanwege coronabeperkingen niet mogelijk, maar de school heeft het project, samen met Marjon van der Linde, nieuw leven ingeblazen. Piet Oosting, directeur van het Veluws College Twello, hoefde daar niet lang over na te denken. “Al is er maar één leerling die in zo’n levensbedreigende situatie weet te handelen, dan is dat al de moeite waard geweest. Gewoon, weten wat je kunt doen en niet afwachten, maar handelen. Het is zo belangrijk dat ook jongeren dat weten”, aldus Oosting.

“Bij onze boerderij hangt al lang een AED en we volgen jaarlijks een herhalingscursus. Op een opmerking van de trainer dat deze lessen ook op school gegeven zouden moeten worden, heb ik initiatief genomen en contact met school gezocht”, aldus Linda Boerkamp in 2019. Inmiddels heeft haar zoon allang de school verlaten, maar haar initiatief is nieuw leven ingeblazen. Opnieuw met hulp van de beide serviceclubs uit de gemeente, Lions Voorst en Rotary Voorst, die met hun bijdragen het mogelijk maakten professionals met leerlingen te laten werken.

Julian Grieving was een van de trainers op het Veluws College Twello. De school waar ze zelf ook haar diploma behaalde. De oud-leerling werkt inmiddels als verpleegkundige acute neurologie in het Gelre ziekenhuis in Apeldoorn. Na haar MBO-V opleiding heeft ze al verschillende ervaringen in het ziekenhuis achter te rug. Op de vraag waarom ze graag deze reanimatielessen geeft, hoeft ze niet lang na te denken. “Er zijn zo weinig mensen die weten wat je moet doen of weten hoe te reanimeren. Ik vind het belangrijk dat ook de jeugd dat leert.” Marjon vult aan: “Het gaat om het redden van levens en deze leerlingen kunnen het fysiek ook aan. Ik wil ze het vertrouwen geven dat ze kunnen handelen en dat ze een beeld hebben bij een reanimatie. Het gaat mij ook om het weghalen van angst bij jongeren. Ze kunnen namelijk zoveel betekenen voordat er professionele hulpverlening aanwezig is.”

En de leerlingen? Op de vraag van de directeur hoe ze deze reanimatielessen vonden, kwam vooral enthousiasme terug. “Ik heb er echt veel van geleerd. Ik weet nu wat ik kan doen als het met iemand mis gaat.” “Meneer, als u onderuit gaat, kan ik u redden.” Het was een geruststellende gedachte voor Piet Oosting. “Ik reken op je.”

“Mevrouw, dit was de leerzaamste les die ik dit jaar heb gehad.” Een mooier compliment konden de trainers niet krijgen. De glimlach op hun gezicht werd steeds een beetje groter.

Het Veluws College Twello heeft inmiddels contact gezocht met het Zone.College. Met de bedoeling om als scholen voor voortgezet onderwijs in de gemeente Voorst alle leerlingen deze reanimatielessen aan te bieden. Met hulp van de gemeente Voorst en instanties als De Hartstichting zou het mogelijk moeten zijn om deze lessen structureel in de programma’s voor alle leerlingen op te nemen. Met enige financiële ondersteuning en het enthousiasme van professionals als Marjon van der Linde, Jacqueline Keurntjes en Julia Grieving zou dat mogelijk moeten zijn. Piet Oosting: “De verbinding is er. Als we het samen oppakken, dan mogen de inwoners van de gemeente Voorst zich weer wat veiliger voelen. Dan zijn er straks honderden jongeren die weten wat ze kunnen doen. Dat moet je toch willen met z’n allen?”