Carla Zuidema van deze werkgroep heeft toegelicht waarom en hoe de kleding van de predikanten door de jaren heen veranderde. Hiervoor moeten wij teruggrijpen naar het uitgangspunt van de Reformatie: God openbaart zichzelf aan iedereen in zijn Woord (de bijbel). Bemiddeling van kerk en geestelijkheid is niet nodig. Deze stellingname miste zijn uitwerking niet op de kleding van de predikant: er mocht geen onderscheid gemaakt worden tussen de eenvoudige gelovige en de geestelijke stand. Dus werd de tijdloze liturgische kleding ingeruild voor eigentijdse kleding : een eenvoudig burgerpak. In die tijd een pofbroek, wambuis, hoge spaanse kraag, hoge tabs toelopende hoed. Maar… op die kleding is dan in de loop van de tijd de mode van toepassing, waar het behoudende kerkvolk de nodige moeite mee had.

De kleding van de predikanten was ook aanleidingen voor spanningen, zoals in de tijd van de lange haardracht en later in de 18e eeuw de z.g. pruikentijd met zijn weelderige kleding. Sinds het midden van de 18e eeuw tot ver in de 19e eeuw, gingen de meeste predikanten gekleed in een lange mantel en bef, kuitbroek en op het hoofd een driekanten steek. Wetgeving in de Bataafse tijd (1796) en later in 1853 (Wet op de kerkgenootschappen) moest de scheiding tussen Kerk en Staat waarborgen (een onderwerp wat ook toen al actueel was). Het dragen van liturgische kleding op straat werd verboden.

Mede als gevolg hiervan werd de toga in de NH kerk vanaf 1854 geleidelijk ingevoerd en kon de dominee buiten het kerkgebouw als iedere burger gekleed gaan. In de jaren ’70 van de vorige eeuw ontstond naast de centrale plaats van de preek steeds meer aandacht voor het vierend karakter van de kerkdienst met de erbij behorende symboliek: liturgische gewaden met stola’s in de kleuren van het kerkelijk jaar zien we weer terugkomen, zo is de cirkel weer gesloten.
Na de pauze heeft Dominee Van Staalduinen verteld over de middeleeuwse kerk van Nijbroek en haar eerste predikanten. Uit dit verhaal bleek dat Carolus Gallus niet de eerste predikant van Nijbroek was maar waarschijnlijk de derde. Deze avond was een initiatief van de vrouwenvereniging “Samenwerking” in Nijbroek.