‘De hemel is op aarde, maar je moet ‘m wel zelf creëren!’

Hij noemt zichzelf een agnost en legt zijn geloof in het welslagen van de jeugd en toekomst. Vrolijk blijven in het leven is een kunst en voortdurend op zoek naar kunstenaars, weet hij levens met elkaar te verbinden. Het bijzondere van nu is het normaal van vroeger én andersom. Trots op veel, dankbaar voor alles, met een theater als kloppend hart in zijn hedendaagse leven, bereikbaar dankzij de voetsporen van Lebuïnus. Tijdens koffie met cake, onder het bladerdak van landgoed Klein Noordijk, absorberen we de woordenvloed van een bijna 73-jarige.

We nemen plaats in een prachtig prieel, dat bij mooie weersomstandigheden dienst kan doen als podium. Op het grind staan comfortabele stoelen opgesteld conform de laatste Coronarichtlijnen, zodat bezoekers op voorgeschreven veilige afstand van elkaar kunnen genieten van hetgeen gaat komen. Wanneer dat is? Geen idee, maar eens zal de wereld toch weer open gaan en kunnen uitvoerende musici en theatermakers het publiek ontmoeten op deze inspiratievolle plek.

Zelfvoorzienend heidenkind

Eibert de Ruiter is in de bloei van zijn leven, dat is hij al van jongs af aan. “Als ik denk aan dat jongetje van vijf op de Veluwe, die was hartstikke gelukkig!” En wat maakte dan dat geluk? “Ik ben een heidenkind, zo voel ik me ook, een natuurkind. We waren zelfvoorzienend; groentes in de tuin, moeders wekte, aardappels in de kuil en varkentjes voor de slacht. En er was een klein kruidenierswinkeltje, dat stelde niets voor.”

De absurditeit van alles

Toch is het niet zo, dat Eibert meent dat de wereld en het leven vroeger beter waren. Maar kritische noten mag hij graag kraken, al wil onze gastheer niet als profeet overkomen. “Nu zijn we afhankelijk geworden van een hele andere wereld. Het viel mij op in de eerste dagen van Corona. Ineens werd het stil, op de weg en in de lucht. Dat deed me denken aan mijn jeugd. Toen kwam er één auto in de week. We zijn zo gegroeid in al die absurditeiten. Weet niet of dat goed of slecht gaat worden, maar je maakt je wel eens zorgen.” Wat maakt dan die absurditeit? “Dat er teveel is van alles en alles moet kunnen. Voor twee tientjes naar Barcelona vliegen en iedereen is druk?!”

‘Jongerenvertrouwen’

Veel mensen denken en hopen, dat de zgn. Coronatijd iets goeds voort gaat brengen, zo ook Eibert. “En nu begint er weer iets tijd te komen. Tijd voor de mensen, weer aandacht voor elkaar, pas op de plaats maken.” En hoe denkt de jeugdige vijfjarige van weleer over de huidige jongeren? “Jonge mensen zijn heel goed bezig hoor! Ik zie het aan mijn eigen kleinkinderen die heel goed nadenken. Ik heb het volle vertrouwen in de jeugd! Dat vind ik ook zo mooi aan bijvoorbeeld Jan Terlouw, hoe hij met de jeugd omgaat. Hij laat ze interesseren. Oudere mensen hebben ook die boodschap om dat over te dragen en niet die absurditeit-dingen. Je hoeft toch niet twee of zelfs vijf keer per jaar op vakantie? Het is allemaal zo doorgeslagen.”

Delend, genietbaar leven

Het leven is om te delen en Eibert de Ruiter geniet, wanneer andere mensen genieten. Dagelijks heeft hij zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen om zich heen, want de gehele familie woont bij elkaar. We nemen een moment van stilte voor de koffie, om geraakt te worden door de diversiteit aan vogelgeluiden om ons heen. Klein Noordijk is een stukje paradijs op Voorster grond en om dit te beleven, heb je even niets anders nodig. “Ik heb een fijne vrouw, lieve kinderen en ik woon fijn. Dat is óók rijkdom. Er zijn mensen die dan zeggen ‘dat is niet normaal’. Maar het is maar in welke eeuw je dat bekijkt. In de 18e eeuw had iedereen die ruimte in Nederland.”

Theatrale Kleine Noordijk

Delen in het genieten realiseerde Eibert met vele anderen, door het openstellen van het landgoed, een theater te bouwen in het voormalige koetshuis en het creëren van een prachtige wandelroute, genaamd Lebuïnuspad. Het theater heeft een bijzondere aantrekkingskracht, waar nationale bekendheden graag optreden. Paul van Vliet, Lenny Kuhr, Joris Linssen maar ook jonge, aanstormende talenten zoals pianist Daan Oostdam. Het idee voor het theater ontstond na een buitenoptreden van Tsjechov, waarbij het huis als decor werd gebruikt. Het theater werd ondergebracht in Stichting Cultuur Kleine Noordijk. Jaarlijks doneren honderden ‘Vrienden van Kleine Noordijk’ hun vaste bijdrage, om daarmee mede alle kosten te kunnen blijven betalen.

De stappen van Lebuïnus

Het Lebuïnuspad werd 17 juni 2018 geopend, in aanwezigheid van de burgemeesters van de gemeenten Voorst en Deventer. Het 15 kilometer lange pad voert vanaf Twello (station) via Wilp (en dus ook onder meer over landgoed Klein Noordijk) naar Deventer. De bankjes langs de route zijn gesponsord door bedrijven, maar ook de beide gemeenten zijn sterk betrokken bij de realisatie. ‘In het voetspoor van Lebuïnus’ is een avontuur van deze tijd, met een educatieve app en storytelling.

Lerende, jeugdige verbinding

De tevreden, energieke, goedlachse cultuurontwikkelaar maakt dankbaar gebruik van zijn aanwezige jonge(re) gasten tijdens dit interview, want hij heeft nog wel een prangende vraag. “We doen iets niet goed, dat we jonge mensen niet geïnteresseerd laten raken.” Daarmee doelt Eibert op de bezoeken aan de voorstellingen. “Weet niet hoe we dat kunnen doen, van beide kanten.” Eibert beseft dat veel kennis heden ten dage voor een ieders voeten ligt middels het internet. “Maar moet je dan nog wel gaan leren? Voel je dan de beleving nog? Wanneer hier een musicus zit te spelen, dan raakt mij dat, omdat ik erbij betrokken ben; de puurheid. Als je een buitenconcert hebt, gaan de vogels hier buiten meedoen. Maar hoe geef ik dat nu de jeugd mee? De jonge mensen vinden het wel prachtig om hier op het podium te staan, maar ik vraag ze dan; waar zijn jouw jonge vrienden?”

Gezond, hemels leven

Wie tijd van leven heeft, blijft nadenken over de toekomst. We filosoferen nog even verder en zeggen toe, mee te gaan denken over de verbintenis tussen jongeren en het bijzonder gesitueerde theater. De eerder genoemde Jan Terlouw is een voorbeeld, dat leeftijd geen kloof hoeft te zijn tussen oud en jong. Maar we denken ook aan Deventernaar Özcan Akyol alias Eus. In de tussentijd allemaal gezond blijven, uiteraard. “We willen allemaal langer leven, maar je moet goed voor jezelf zorgen. Dat is geen egoïsme, want als iedereen goed voor zichzelf zorgt, hoeft de ander dat niet te doen. Het is er maar één die die het goed weet voor mezelf en dat ben ík! Tenzij je hulp nodig hebt, dan moet je altijd klaarstaan voor de ander. We gaan niet voor niets naar de dokter, we willen van alles proberen om maar te blijven. Want de hemel is op aarde hoor! Het is nu! Maar je moet hem wel zelf creëren!”