Momenteel is het ruim honderd meter lange pad op Wilps grondgebied tussen de Sluinerweg en Kneuterstraat voorzien van door Irma geplaatste borden met de tekst: ‘Harleman’s pad - oorspronkelijke grondlegger fietspad’. De gemeente heeft Irma toegezegd dat zij te zijner tijd de officiële borden ophangt. Zij hanteert de naam Harlemanspad zonder ’ en aaneengeschreven.

Irma kan prima leven met deze kleine aanpassingen: “Mijn vader en moeder en wij als familie zijn er trots op. Ik vind het zó leuk dat de gemeente hier spontaan aan heeft willen meewerken dat ik de betrokken ambtenaren op een reep chocolade heb getrakteerd.”

Tienmorgen
Henk Harleman vindt het eerbetoon in de vorm van een eigen fietspad prachtig. Als hij erover praat staan de tranen hem in de ogen. Henk groeide samen met zijn ouders en acht broers en zussen broers op aan de Tienmorgen in Wilp-Achterhoek. Sinds kort wonen hij en zijn vrouw Annie (89) in het Grotenhuis in Twello.

Op 13 april 1945, vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog, kreeg het gezin Harleman een grote tragedie te verwerken. Vader Gerhardus werd getroffen door een geweerschot van een Duitser. Hij lag urenlang zwaargewond in een weiland en werd daarna met een platte wagen naar de IJssel gebracht.

Oorkonde
Na de oversteek bezweek de Wilp-Achterhoeker uiteindelijk in het Zutphense ziekenhuis aan zijn verwondingen. Postuum kreeg hij vanuit het Canadese leger nog een oorkonde als dank voor zijn bewezen diensten voor dit leger én het verzet.

Door het wegvallen van de kostwinner in het gezin - Gerhardus was rietdekker - moesten de oudste kinderen onder wie de toen 15-jarige Henk aan het werk. Wat zij verdienen, stonden zij af aan hun moeder. Henks eerste baan was bij groentekweker Aalbers aan de Stationsstraat in Twello.

Doorgang

In de jaren zestig kon Henk aan de slag bij Van Leeuwen Vleesfabriek aan de Kneuterstraat in Bussloo. Vanaf de Tienmorgen fietste hij hier dagelijks naartoe. Ter hoogte van het huidige Attero vond hij een doorgang waardoor hij zijn route naar het werk kon inkorten.

“Het was zand en modder waar ik doorheen moest en er was nergens licht”, herinnert Henk zich goed. Later werd dit pad een schelpenpad en tegenwoordig vormen grote betonplaten de ondergrond waarop het plezierig fietsen is.

Vorig jaar werd Henk ernstig ziek en dochter Irma vreesde het ergste: “Je gaat dan nadenken wat laat iemand achter? Ik concludeerde dat mijn vader eigenlijk de grondlegger van dit fietspad is. Online heb ik Harleman’s pad-borden besteld en die heb ik in mei bij het pad geplaatst met op de achterkant mijn telefoonnummer.”

Terugplaatsen
Bussloobeheerder Leisurelands besloot op een gegeven moment alle fietspaden rond de recreatieplas te verharden en daarbij werden de ‘illegale’ borden van Irma weggehaald. Zij en haar man Willem troffen deze aan op een verzamelplek in het recreatiegebied en namen ze me naar huis. Afgelopen voorjaar besloot Irma ze terug te plaatsen.

Bij de gemeente Voorst informeerde ene Lize Harleman uit Groningen naar de achtergrond van het Harleman’s pad. Zij was via via van het bestaan ervan op de hoogte gebracht. Vervolgens is een ambtenaar poolshoogte gaan nemen. Hij stuitte op de borden waarna hij Irma belde, die hem tekst en uitleg gaf.

Leuk verhaal
“De ambtenaar vond het zo’n leuk verhaal, dat hij het ging voorleggen aan de straatnamencommissie”, zegt Irma. De gemeente maakte duidelijk gaf dat de kwestie geen prioriteit had, maar vond het wel goed dat de borden van Irma voorlopig bleven hangen.

Enkele weken geleden kreeg Irma Renes tot haar grote vreugde het verlossende bericht van de gemeente dat het Harlemanspad officieel in de BAG (Basisregistratie Adressen en Gebouwen) wordt opgenomen. Hiermee is het naar haar vader vernoemde fietspad officieel een feit. Tot aan de eerstvolgende vervangingsronde van ‘benamingsborden’ blijven de tijdelijke Harleman’s pad-borden hangen.