Als ik terugkijk naar mijn jeugd kon ik me inderdaad aardig druk maken over dieren die opgesloten zaten, zonder dat iemand ernaar omkeek. Of die als vermaak van het volk werden ingezet. Een circus in het dorp met olifanten die op hun achterpoten stonden, ging me door merg en been terwijl de rest van de klas het grootste plezier had. Uit proberen te leggen dat het vrij zielig was, was tegen dovenmansoren gesproken.

Bij mijn opa in verzorgingstehuis voor dementerenden was een prachtige grote vijver. Maar ook stond er in elke zaal van de bewoners een kom met 1, of 2 goudvissen. Leuk voor de bewoners zullen ze wel gedacht hebben. De bewoners zelf hadden niet eens door dat het iets levends was wat daar doelloos in dat grote bierglas ronddobberde. Snakkend naar zuurstof en wachten tot hun leven eindelijk voorbij zou zijn. Ik kon dat niet aanzien en besloot de vissen te gaan redden. Samen met mijn zusje slopen we de kamers op, pakte met onze blote handen de vis uit de kom, rolden deze in een papiertje en stopten deze in onze zak. Om vervolgens een lekspoor achterlatend over de gang zo snel mogelijk bij de vijver te komen om ze daar vrij te laten.

Mede hierom wilden wij elke zondag graag mee en zagen soms dat kommen weer opnieuw gevuld werden. Maar wij hielden vol. Totdat de verzorgers de ‘criminaliteit’ niet meer aan konden en er een plant neerzetten.

En zo leven vele dieren in huizen. Een caviakooi vinden mensen groot als deze nog geen meter lang is. Een groter hok wordt nou eenmaal zo’n ‘sta in de weg’. Konijnen worden verbannen in kleine kooien zonder ooit een ander te zien of een huppelsprongetje te kunnen maken. Laat staan te kunnen graven. ‘Dit konijn kan niet met een ander samenleven.’ is een zin die ik vaak hoor. Voor velen is het gewoon dat ze niet de moeite willen nemen tijd, geduld en ruimte in deze dieren te investeren.

Mensen die met een verenpikkende papegaai bij me komen adviseer ik ze in een volière te plaatsen waar hij met soortgenoten kan vliegen in plaats van een halve eeuw op een stok te zitten en mensen na te gaan praten of amuseren uit te gaan schelden.

Dus Google heeft misschien wel aardig gelijk over hoe ik dingen graag zie. Maar een SBS-optreden heb ik even links laten liggen. Ik had eigenlijk geen tijd, maar ik weet ook dat je opmerkingen op tv subtiel verdraaid kunnen worden en je dan veel reacties van boze mensen kan krijgen.

En ook deze wet is een verandering, geeft beperkingen, maar zeker ook nieuwe mogelijkheden. Een huisdier dichtbij hebben en makkelijk te kunnen aaien is leuk en makkelijk, maar hun rest van de dag is in veel gevallen dodelijk saai.

Letterlijk. Want hoe natuurlijker, des te gezonder. Bovendien hebben wij dierenartsen het dan wat minder druk. En heb ik mooi meer tijd, zodat ik een volgend tv-aanbod niet meer bij voorbaat af hoef te slaan.