Ik ben niet knuffelhongerig noch een treurwilg Het kan een hele kunst zijn, ouder worden, oud zijn en dan toch je warmen aan de laatste zonnestralen. Herman Hesse schreef daar een bemoedigend boek over: De kunst van het ouder worden. De hele medische encyclopedie over leeftijdsgenoten, pakweg de laatste fase vanaf 80 jaar, kun je terugvinden wanneer je door het centrum van Twello wandelt, sjokt, naargelang jouw lijf het toelaat. Nu vind ik het bijna een daad van naastenliefde wanneer naar mijn gezondheid wordt geïnformeerd. Het lucht soms op. Ik zal mijn kwaaltjes niet allemaal opschrijven, want dan zou ik meer ruimte nodig hebben in ons lijfblad Voorster Nieuws En dit is nou eenmaal geen weekblad waarin gesomberd wordt. Want soms denk ik weleens als ik blader in periodieken bestemd voor senioren of de reclamespots zie op tv met al die vrolijke senioren : hebben die mensen nu helemaal niks, zelfs niet plassen ‘s nachts? Dit terzijde Behalve dus mijn steeds maar oplopende lijst van kwaaltjes die voortdurend aandacht vragen ben ik vooral alert op het bewaren van mijn onafhankelijkheid en op het bevorderen van de emancipatie van tachtigers en ouder.
Onafhankelijkheid
Niet te verwarren met eigenwijsheid en drammerigheid, twee karaktertrekken die bij het ouder worden nog wel eens de kop opsteken en de (gelukkige) ondergang bevorderen van sommige politiek partijen. Soms houden dingen op en dan is een goddelijke berusting een zegen voor jezelf als voor je familie/ vriendkring/clubgenoten.
Een voorbeeld maakt voldoende duidelijk wat ik bedoel
Er zijn twee soorten van onafhankelijkheid, die van je lijf en die van je geest. Hier bedoel ik die van de geest
Ik ben op zoek naar verhalen van tachtigers over vroeger, vertaald naar nu. Ik vond Berthe, 90 jaar, vol van dit soort verhalen. EN geheel bij de tijd, dat wil zeggen dat ze ook met haar kijk op het leven zich kan vinden in de meeste van de hedendaagse opvattingen over het leven en daar mild over oordeelt. Zo vertelde ze over haar vader het volgende.
‘ Ik zie het nog zo voor me: Op die zonnige zondag kwam vader uit de kerk, legde zijn hoed op tafel, stak de pijp op en zei genoeglijk : het was weer mirakels mooi maar ...ik denk er ‘t miene van.’
Dat was me wel een uitspraak in die tijd waarin Kerk en Staat het volk probeerden te leiden als een kudde makke schapen.
Emancipatie
Daar wil ik het de volgende keer over hebben, want volgend jaar zijn er de gemeenteraadverkiezingen. En zouden wij geen wensen hebben? Wie vertegenwoordigt ons expliciet in de Raad van Voorst?
Het is zoals Hedy d ‘Ancona het beschrijft in haar laatste boek ‘Vrolijk Verval ‘ ,waarin ze afrekent met de opvatting dat ouden kwetsbaar en knuffelhongerig zijn, ‘een woud van treurwilgen dat je moet beschermen tegen uitsterven.’
Heb je een verhaal over vroeger dat een brug kan slaan naar het heden, mail dan naar palme060@gmail.com of bel 0627028796. Wiel Palmen
woensdag 21 juli 2021
