De ontvangst is hartelijk wanneer ik de royale hal binnenloop van het kenniscentrum, gevestigd aan de Koningin Wilhelminalaan 16 in Deventer. Een grote tafel nodigt uit tot aanschuiven bij de groep vrijwilligers van deze dag. Mensen die te maken hebben gehad met kanker of zich nog in het proces van onderzoeken en controles bevinden. Juist de diversiteit van het KCO zorgt ervoor, dat zoveel mensen hier graag komen.

“Je kunt jezelf zijn, het voelt als thuiskomen!” aldus Christien. Samen met Marianne en Ineke geeft ze uitleg over wat het kenniscentrum voor je kan betekenen. Aanleiding tot het gesprek is de Vive la Vie dag van aanstaande zaterdag 25 maart. Een verwendag voor mannen en vrouwen die de diagnose kanker hebben gekregen, in behandeling zijn of kort geleden zijn geweest. Activiteiten als massages, schoonheidsbehandelingen, de kapper en verschillende stands zorgen, samen met wat eten & drinken voor een ontspannen en onvergetelijke dag.

“Dat zouden we veel vaker willen doen” vervolgt Christien, maar het vergt ook veel voorbereidingen. De verwendag voor aanstaande zaterdag is volgeboekt, het maximaal aantal deelnemers is bereikt. Maar de plannen voor een tweede verwendag zijn in de maak, dat zal dan later in het jaar zijn. Dus gaan we het tijdens dit gesprek vooral hebben over de kracht van het kenniscentrum en wat het voor Christien, Marianne en Ineke betekent om hier deel vanuit te maken.

‘Je wil even niet in het ziekenhuis zijn’

Het ziekenhuis heeft toch een meer medische inslag en onder meer daarom is het fijn om op een andere plek te kunnen zijn. Marianne: “Je bent het soms beu, je wil even niet in het ziekenhuis zijn. Het is fijn om met anderen te kunnen praten en er wordt hier ook veel gelachen hoor!” Marianne is al 12,5 jaar verbonden aan het KCO en is daarmee een van de drijvende krachten. Kennis en ervaring worden afgewisseld met haar administratieve achtergrond.

Het was maart 2022 toen Christien zich melde bij het kenniscentrum. Ze is een van de organisators van de verwendag en neemt nog deel aan de fysio, yoga en gesprekken. “Als je ziek bent komt er een moment, dan ben je helemaal nergens meer. Dan is het fijn om van je af te kunnen praten met lotgenoten, mensen die je begrijpen en ook jij kunt anderen weer helpen.” Maar het KCO lijkt ook een goede opstap te zijn naar de weg terug in de maatschappij. Christien: “Je wilt na het ziek zijn weer de dagelijkse dingen oppakken, maar die wereld gaat zo snel! Je kunt hier verstillen, tot jezelf komen.”

‘Maak er gebruik van, het is zó belangrijk voor je herstel!’

“Je leert jezelf weer voelen, omgaan met je lichaam, wat kan wel en wat nog niet” vervolgt Marianne. “Stillen en vertragen om te ontkomen aan alle hectiek en prikkels om je heen, om dat even los te laten.” Christien kwam in 2022 vele malen in de week naar het kenniscentrum, ze werd op het KCO gewezen toen ze op zoek was naar hulp na de behandeling voor kanker. “Maak er gebruik van, het is zó belangrijk voor je herstel!” en Marianne vult aan: “Het is juist na de periode van behandeling dat je tegen dingen aan gaat lopen. Het ene moment zit je nog in de modus van behandelingen, het volgende moment wordt gezegd: je kan wel weer aan het werk.”

Ineke volgt de yoga in het kenniscentrum, ze heeft kanker maar het gaat op dit moment goed. Tijdens de verwendag gaat ze taartjes maken. Thuis zullen de taartjes alvast worden gebakken, op 25 maart kunnen deelnemers actief bezig zijn met het aankleden van de taartjes en uiteraard wordt er ook geproefd. Ineke: “Ik heb destijds geen begeleiding gehad, wilde fysiotherapie maar juist niet in het ziekenhuis. Toen ben ik zelf op onderzoek uitgegaan en zonder verwijzing hier terecht gekomen.”

KCO, een open deur voor iedereen

Marianne geeft aan juist die doorverwijzing ook wel te missen. “Soms wordt het gezegd maar veel vaker worden mensen met kanker niet gewezen op de mogelijkheden om je bij ons aan te melden en begeleiding te ontvangen voor hetgeen je nodig hebt.” Het Kennis Centrum Oncologie is er juist voor iedereen. Want naast de mensen met kanker, is er ook de omgeving die (mee)leeft met de patiënt. De partner, kinderen of juist de ouders van kinderen met kanker. Ook zij verdienen aandacht en begeleiding in het traject van behandeling en herstel van hun naaste.

“Iedereen die met kanker heeft te maken en/of ervan hersteld, moet gebruik kunnen maken van ons kenniscentrum. Waarom? Omdat het helend werkt: de mensen die er zijn, de activiteiten. Het voelt als een warm bad!” aldus Christien. Ineke vult aan: “Het maakt niet uit als je een slechte dag hebt, maar ga! Je bouwt een band op met andere mensen om je heen en we hebben het niet altijd over de ziekte, juist niet. Maar als je de controles hebt gehad, dan is er weer aandacht voor. Waar je omgeving het alweer is vergeten en je zo graag wilt vertellen dat het goed gaat, hoef je dat hier niet te doen. In het KCO kan ik dan mezelf zijn, hoewel de humor er dan ook wel weer achteraankomt.

Een permanente plek in de samenleving

Waar het in bijvoorbeeld Apeldoorn en Zwolle wel lukt om een vast onderdak te hebben, leidt het KCO al vijftien jaar een nomadenbestaan. Ook het huidige onderkomen is tijdelijk en de huur wordt met steeds weer drie maanden verlengd. Hoe is het mogelijk dat een zo belangrijke instantie, waar met zoveel vrijwilligers keihard wordt gewerkt, geen permanente plek in de samenleving kan worden geboden?