Door Jos Bosch

Het welkom is hartelijk aan de Twelloseweg in Terwolde. De deur van de woning van Mark, vriendin en kleinzoon staat gastvrij open, net zoals dit altijd het geval was aan de voordeur van de zaak. De woning die eigendom is van zijn ouders staat al leeg, maar ook hun eigen huis staat inmiddels in de verkoop. “We hebben kijkers gehad en er is ook al een mogelijke gegadigde voor de bedrijfsruimte” aldus Mark. Iedere andere woningeigenaar zou enthousiast worden van een verkoop, maar in dit geval zijn het hele zure appels.

Sinds 1974

Het waren zijn ouders die in 1974 het bedrijf begonnen, toen nog gevestigd aan de Vollehandsweg, tegenover het tegenwoordige ’t Nieuwe Diekhuus. De onderneming verhuisde in 1994 naar de huidige locatie aan de Twelloseweg 100, een royale bedrijfshal waar voorheen Autobedrijf Boveree een garage had. Mark werd in 2003 vennoot en zo’n drie jaren geleden zette hij het bedrijf alleen voort. Letterlijk groot gebracht met de onderneming, even oud en dan nu de deur moeten sluiten; dat doet pijn.

De ‘vier uren van tevoren’ afspraak

De telefoon gaat, een klant is in de buurt en wil even aankomen. Mark moet hem teleurstellen; “Dat kan helaas niet. Ik kan je wel inplannen voor over vier uren, zo zijn de regels.” De klant wil daar niet op wachten. “Zo gaat het heel vaak. Dan gaan ze wel ergens anders naar toe of kopen het helemaal niet”. En tja, leg de logica maar uit, dat één klant – op afspraak – vier uren moet wachten voordat hij naar binnen mag, waar nota bene 250 m2 winkelruimte ter beschikking staat. “Hoeveel mensen zijn er gelijk in de supermarkt? Of in een drogisterijzaak? De slijter? Dat is toch belachelijk?!”

Regeling terugbetalen

Mark deed een aanvraag voor de zgn. TVL regeling (Tegemoetkoming Vaste Lasten), te bevragen bij de rijksoverheid. “Er komt een enorme papierwinkel op je af, daar is haast niet uit te komen.” Samen met zijn vriendin ploeterden ze er doorheen en ontvingen – jawel – eenmalig €739,- voor ondersteuning in de vaste lasten. “Dat was voor totaal drie maanden en toen mijn omzet naar hun mening te hoog was, moest ik het weer terugbetalen, mét rente! Auping Deventer kreeg 1,2 miljoen, wilde het terugbetalen maar ze moesten het maar houden, zo stelde dezelfde overheid. De Nederlandse overheid laat je gewoon barsten!”

Stilte vanuit het gemeentehuis

Waar ze wel gebruik van kunnen maken is de Tozo-regeling (Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers) als ook is afgelopen week de TONK (Tijdelijke Ondersteuning Noodzakelijke Kosten) aangevraagd. Tozo gaat via de gemeente en loopt in principe wel goed. Maar daar is ook alles mee gezegd. Of er ooit contact is gezocht door de gemeente met de ondernemer? “We hebben een aantal malen contact gehad met het gemeentehuis vanwege de regeling. De formulieren zijn ingevuld en dat is ’t dan. Verder heeft nooit iemand contact met ons gezocht” aldus Mark. “Al was het maar een hart onder de riem!” vult zijn partner aan. Terwijl de signalen er meer dan voldoende zijn en Mark zichtbaar was én is onder de loep van het gemeentehuis, heeft wethouder noch enig ambtenaar zicht gekregen op deze in moeilijkheden verkerende ondernemer. Voor een gemeente die zo sterk inzet op onder meer krachtige kernen en verbindingen, valt hier nog wel wat winst te behalen.

‘Soms zijn er dagen, dan heb ik niets’

En de komende tijd? “We hopen dat er nog veel klanten bellen om te komen kijken en kopen, maar we weten ook dat dit zo niet werkt. Wij hebben een zaak waar je moet kunnen snuffelen, daar is het ook voor bedoeld. Die mensen gaan nu niet komen.” Wederom gaat de telefoon, ditmaal een klant die wél vier uren wil wachten en de afspraak wordt ingepland. “Soms zijn er dagen, dan heb ik niets, een andere dag heb ik € 27,- omgezet. Met deze regels kan ik niet ondernemen, daar kan mijn zaak niet op draaien en daarom stop ik, vóórdat ik failliet ga of de bank in gaat grijpen. Voor mijn ouders vind ik het ook heel erg, dit wil je niet.” De emoties tonen zich aan de keukentafel, de tranen worden weggeveegd. We gaan naar buiten, frisse lucht, tijd voor koffie, peukje en een foto voor de zaak, waar het bordje ‘gesloten’ bij de voordeur hangt.