Maar liefst zes uitverkochte zalen konden genieten van het voortreffelijk gespeelde toneelstuk: Vloeit mijn tranen’ van de toneelgroep ‘Hoop Gedoe’, uit Apeldoorn. Een bijzondere cast van een bijzonder toneelgezelschap, bestaande uit zes acteurs, onder leiding van de professionele regisseur, Aad van der Waal, die de talenten van de spelers tot hoge hoogten brengt.
De tekst van het opgevoerde treurspel werd geschreven door de Apeldoornse huisarts Peter Jan de Wilde, die het publiek mee nam naar de late middeleeuwen. Een tijd van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid, maar was dat ook zo?
Het taalgebruik, de namen en de beleving bracht het publiek 400 jaar terug in de tijd. Over die tijd wordt al snel gezegd, dat alles beter was; geen discriminatie, geen ‘Me Too’, geen vreemdelingenhaat, geen xenofobie, geen laster en geen geweld.
Schijn bedriegt; tot ver in de 17e eeuw was het dorpsleven doordrenkt met onder ons en vooringenomen standpunten en dat was het thema van het prachtig vertolkte maar schokkende verhaal van een jong meisje van 16 lentes, dat ontkuist en vermoord gevonden wordt in een bos.
Dit verhaal, dat het publiek stevig bij de les hield, diende als basis voor de werkelijke boodschap.
Een moord in het dorp? De dorpsgemeenschap velde al meteen het vonnis,’ Hij moet het gedaan hebben, hij is ook niet één van ons’. Een gemakkelijke oordeel om daarna het leven van alle dag weer op te pakken. Caroline Buitenhuis, bewoonster van de Kleine Noordijk en deel uit makend van de cast, kon de onverschilligheid niet beter tot uitrukken brengen dan met de woorden ‘wat verschrikkelijk, maar wij moeten toch eten’.
Dan een jonge novice, misbruikt? Zijn geestelijk vader belande in het gevang, nog voor het vonnis geveld was en een moord op een herbergier zette de al of niet werkelijke dader met hetzelfde vooroordeel in een kerker. Daar ontstond tussen de ‘veroordeelden’ een openhartige en meelevende vriendschap tot uiteindelijk iemand een bekentenis af legde. Het publiek wordt tot dat moment in het ongewisse gelaten of de aanvankelijk ‘veroordeelden’ ook werkelijk de daders waren.

Het verhaal werd gevisualiseerd met filmbeelden en toepasselijke middeleeuwse muziek, maakte de sfeer van lang vervlogen tijden compleet.
Er wordt ook tot nadenken gemaand, want was dit thema niet illustratief voor de gang van zaken van alledag en door de eeuwen heen? Alle elementen komen, soms met een tikje humor, samen in het stuk: roddel, achterklap, vooroordelen, verdenkingen maar ook…vriendschap.
De bijpassende kostuums en het decor droegen in hoge mate bij tot de verbeelding, een toneelgroep om in de gaten te houden.